ՀԵՔԻԱԹ ՄԱՏՈՒՑՈՂՆԵՐԸ

 Մոտենում է Ամանորը: Մայրաքաղաք Ստեփանակերտում մի տեսակ անտարբերություն է:  Փողոցները կրկին լուսավորվել են,  բայց  գույները, կարծես, պակասում են: Վերածննդի հրապարակի եղևնիներին, պսպղուն խաղալիքների փոխարեն, դեռ երեկվանից  ձյան փաթիլներ են:  Հրապարակում նախատոնական եռուզեռ չկա, հազավգյուտ մարդկանց կարելի է հանդիպել: Արցախում դեմ են տոնական, հանդիսավոր միջոցառման.

-Այս Ամանորին  որոշել ենք տանը տոնածառ չդնել, գունավոր լույսեր չվառել և տոնական սեղան չբացել: Արցախը սգի մեջ է, սա պետք է բոլորը հասկանան՝ մեծից-փոքր, պաշտոնյայից մինչև  հասարակ աշխատող: Տանը  թոռնիկներ ունեմ, որոնք  դեռ սեպտեմբերից են սպասում տոնածառից խաղալիքներ կախելու և  գունավոր լույսեր վառելու ակնթարթներին,-ասում է Արաքսյա տատիկը և ինձ մանդարին հյուասիրում ու շարունակում.

-Այ՜, էս մանդարինն էլ բավական է, որ սեղանին լինի  և երեխաները կհասկանան, որ արդեն մոտենում է Ամանորը:

Հասկանում և ընդունում  եմ Արաքսյա տատիկի  տրամադրությունն ու ամեն մի խոսքը: Այս Ամանորին իմ տանն էլ  վառ լույսեր չեն լինի,  տոնածառ չի փայլփլի, բայց ուզում եմ  փոքրիկներիս աչքերում  միշտ  ժպիտ ու ուրախություն լինի: Այսպես մտախոհ քայլում եմ նոր տարվա մասին ոչինչ չասող  քաղաքի փողոցներից մեկով և զանգում է  7-ամյա փոքրիկս.

-Մամ, այսօր  դպրոցում միջոցառում ունենք, ինձ կտանե՞ս:

Ստեփանակերտի Անդրեյ Սախարովի անվան համար 8 դպրոցում Սոս Սարգսյանի անվան Համազգային թատրոնի  նախաձեռնությամբ  կայացել է ,,Սպիտակաձյունիկը և 7 թզուկները,, ներկայացումը՝  տարրական դասարանի երեխաների համար: Թատերախումբը Արցախում է դեկտեմբերի 23-ից: Ներկայացման մեկնարկը տրվել է Ճարտար քաղաքում, այնուհետև ՝ Մարտակերտ, Ասկերան: Ստեփանակերտում  ներկայացումը  նախատեսվում է 3 օր՝ օրական 4 անգամ:

Ուրախալի է, որ այս օրերին տարբեր բարեգործական  կազմակերպություններ փորձում են Արցախի բալիկներին ամանորյա գույներ նվիրել: Արդեն չեմ էլ հիշում, թե վերջին անգամ երբ եմ մանկան ժպտացող աչուկներ տեսել :

Սոս Սարգսյանի անվան Համազգային թատրոնի տնօրեն, դերասան  Արման Նավասարդյանը շարունակեց ինձ .

- Մենք պարտավոր ենք մեր երեխաներին հեքիաթ պարգևել: Ներքին զգացողությամբ ցանկացած մարդ պետք է կապված լինի ժողովրդին ու ապրի նրա օրով և անհրաժեշտության դեպքում օգտակար լինի: Նման միջոցառումները պետք է շարունակական լինեն: Երեխաները մեղավոր չեն, որ պատերազմը  վերսկսվեց, մեղավոր չեն, որ ապրում են սահմանին մոտ: Նրանց չպետք է մոտ թողնել  մեր վշտին ու տառապանքին:

Դահլիճը լեցուն է, երեխաների ուրախությունը ջերմացնում է վերջին նստարանին նստած  ծնողներիս: Փոքրիկները  ծափահարում են, երբեմն պատասխանում  ոչ իրենց ուղղված հարցերին, իսկ դերասնները պահի թելադրանքով ներկայացմանը անմիջապես մասնակից են դարձնում երեխաներին :

- Համազգային թատրոնը դեռևս 1992 թվականից Սոս Սարգսյանի գլխավորությամբ Արցախում պարբերաբար հանդես  է եկել հյուրախաղերով: Միշտ եղել է Արցախի կողքին,-ասում է  դերասանուհի, երգչուհի Ալլա Սահակյանը: –Սա մեր հայրենիքն է  ու իմ առաջին այցը չէ Արցախ, բայց այս մեկը տարբերվեց մյուսներից և դա անհրաժեշտ էր ու կարևոր երեխաների համար: Փոքրիկներին լույս ու հույս պարգևելը համարում եմ նաև մեր առաքելությունը: Մենք՝ դերասաներս, մեր գործի զինվորն ենք, մենք էլ մեր գործը պետք է լիարժեք կատարենք ու նոր հեքիաթներ պարգևենք: Նշեմ, որ  ,,Սպիտակաձյունիկն ու 7 թզուկները,, ներկայացումը  համարվում է Համազգային թատրոնի սիրված ներկայացումներից, որը բեմում է շուրջ 10 տարի:

Ներկայացման ավարտին  Սպիտակաձյունիկը  բեմ  հրավիրեց Ձմեռ պապիկին: Երեխաների ուրախությունն անսահման էր, իսկ փոքրիկ Արամի համար՝ անակնկալ.

- Մայրս ասել է, որ այս տարի շատ է ձյուն տեղացել և Ձմեռ պապիկը չի կարողանալու այցելել մեզ: Դրա համար մենք տոնածառ չենք դնում, բայց ես այսօր  Ձմեռ պապիկին տեսել եմ դահլիճում և, նա  համբուրել է իմ ճակատը,-մոր աչքերին նայելով ասում է Արամը:

Տոնածառ չենք դնելու, գունավոր լույսեր չենք վառելու, բայց մենք, իսկապես, պարտավոր ենք մեր փոքրիկներին  ջերմ ժպիտներ ու տոնածառի գույներ պարգևել: