34 տարի է արդեն, ինչ ուսուցչուհի Վերա Սուլեյմանյանի աշխատանքային յուրաքանչյուր օրն սկսվում է դպրոցական զանգի ղողանջներով: Քանի՛-քանի փոքրիկի ձեռքից է նա բռնել եւ գրչի հմուտ շարժումով սովորեցրել մաշտոցյան տառերը, ոգեւորել, քաջալերել իր սաներին եւ սեր արթնացրել նրանց մեջ դեպի ուսումն ու մայրենին:
Մայրենիի նվիրյալ, իր սաներին սիրող, ուսուցչի կոչմանն արժանի արցախուհի, գեղեցիկ ընտանիքի մայր՝ ահա այսպես կարելի է բնորոշել Ստեփանակերտի Եղիշե Չարենցի անվան հ. 7 դպրոցի դասվար Վերա Սուլեյմանյանին, ով իր կյանքի փորձով համոզվել է, որ մարդ, ինչ մասնագիտություն էլ ունենա, արդյունքի հասնելու համար պետք է նվիրումով աշխատի: Եվ հենց այդ նվիրումն է, որ տարիների անխոնջ աշխատանքի արդյունքում իր բարի պտուղներով բերկրանք է պարգեւել Սուլեյմանյան մանկավարժին: