ՙՀՊԱՐ­ՏԱ­ՆՈՒՄ ԵՆՔ ՄԵՐ ԲԱ­ՐԵ­ԿԱՄ­ՆԵ­ՐՈՎ՚

 ԱՀ կր­թու­թյան, գի­տու­թյան և սպոր­տի նա­խա­րա­րու­թյան և ռու­սա­կան հա­մայն­քի հա­մա­տեղ ու­ժե­րով ապ­րի­լի 20-25-ը Ար­ցա­խում անց­կաց­վե­ցին մի­ջո­ցա­ռում­ներ` ՙՀպար­տա­նում ենք մեր բա­րե­կամ­նե­րով՚ ընդ­հա­նուր խո­րագ­րով: Մեկ­նար­կը տր­վեց Բեր­ձո­րի Վ. Թե­քե­յա­նի ան­վան հ. 1 միջ­նա­կարգ դպ­րո­ցում, որ­տեղ ՙԻմ ըն­կե­րը՚ խո­րագ­րով գրա­կան-ե­րաժշ­տա­կան ցե­րե­կույթ կազ­մա­կերպ­վեց՝ նվիր­ված ար­ցախ­ցի գրող, լրագ­րող, թարգ­մա­նիչ Ա­շոտ Բեգ­լա­րյա­նի և ռուս գրող, Ար­ցա­խի բա­րե­կամ Վիկ­տոր Կո­նոպ­լյո­վի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյուն­նե­րին: Գրող­նե­րը պատ­մե­ցին, թե ինչ­պես է սկիզբ ա­ռել ի­րենց ծա­նո­թու­թյու­նը 13 տա­րի ա­ռաջ վիր­տուալ ձևով, ո­րը հե­տո վե­րա­ճել է մեծ բա­րե­կա­մու­թյան՝ ընդ­գր­կե­լով մեծ շր­ջա­նակ: Նույն օ­րը ՙԳրի­գոր Նա­րե­կա­ցի՚ հա­մալ­սա­րա­նում տե­ղի ու­նե­ցավ հան­դի­պում ռուս գրո­ղի հետ: 

Մի­ջո­ցա­ռում­նե­րի շար­քը շա­րու­նակ­վեց Ստե­փա­նա­կեր­տի Ալ. Գրի­բո­յե­դո­վի ան­վան հ. 3 միջ­նա­կարգ դպ­րո­ցում, որ­տեղ ՙՊատ­մա­կան լա­վա­տե­սը՚ թե­մա­յով բաց դաս կազ­մա­կերպ­վեց Ա. Բեգ­լա­րյա­նի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյուն­նե­րի հի­ման վրա: Մի­ջո­ցառ­ման կազ­մա­կեր­պիչ, ռու­սաց լեզ­վի և գրա­կա­նու­թյան ու­սուց­չու­հի Կա­րի­նե Ա­թա­ջա­նյա­նը, արժևո­րե­լով գրո­ղի ստե­ղա­գոր­ծու­թյու­նը, ա­սաց, որ նրա թե­մա­տի­կան հիմ­նա­կա­նում պա­տե­րազմն է: Ա­շա­կերտ­նե­րը հատ­ված­ներ կար­դա­ցին նրա ՙկՐպՏՊՏսպվՌպ՚ գր­քից, հար­ցեր ուղ­ղե­ցին գրո­ղին: Ա. Բեգ­լա­րյա­նը պար­զա­բա­նեց, որ ին­քը պա­տե­րազ­մը մեր­ժում է՝ պա­տե­րազ­մի մա­սին գրե­լով, բայց քա­նի դեռ մեր հա­կա­ռա­կոր­դը չի հրա­ժար­վում իր ռազ­մա­տենչ քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նից, մեր ինք­նու­թյու­նը, ան­կա­խու­թյու­նը պա­հե­լու հա­մար ինք­նա­ձի­գը չպետք է զեն­քը վայր գցենք ձեռք­նե­րիցս:
Օր­վա երկ­րորդ կե­սին դպ­րո­ցի դահ­լի­ճում կազ­մա­կերպ­վեց գրա­կան -ե­րաժշ­տա­կան ցե­րե­կույթ` նվիր­ված Վ. Կո­նոպ­լյո­վի ծնն­դյան 50-ա­մյա­կին` ՙԵս ռուս եմ, ես սի­րում եմ հա­յե­րին նույն սի­րով, ինչ սի­րով իմ ազ­գա­կից­նե­րին՚ խո­րագ­րով: Մի­ջո­ցառ­ման կազ­մա­կեր­պիչ, ռու­սաց լեզ­վի և գրա­կա­նու­թյան ու­սուց­չու­հի Ստել­լա Ա­ռա­քե­լյա­նը և դպ­րո­ցի ա­շա­կերտ­նե­րը ներ­կա­յաց­րին ռուս գրո­ղի կեն­սագ­րու­թյու­նը, Հա­յաս­տա­նի ու Ար­ցա­խին նվիր­ված նրա բա­նաս­տեղ­ծու­թյուն­նե­րը: Նրա ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյուն­նե­րը հա­յե­րեն թարգ­մա­նած՝ բա­նաս­տեղծ, գրա­կա­նա­գետ Սոկ­րատ Խա­նյանն ըն­դգ­ծեց, որ շատ է պատ­շա­ճում Վ. Կո­նոպ­լյո­վին տված՝ ՙՀայ ժո­ղովր­դի ռուս որ­դի՚ գնա­հա­տա­կա­նը: Ե­րախ­տա­գի­տու­թուն հայտ­նե­լով ա­մեն ան­գամ Ար­ցա­խում ստա­ցած ջերմ ըն­դու­նե­լու­թյան հա­մար՝ Վ. Կո­նոպ­լյովն ա­սաց, որ ին­քը շատ հպարտ է Ար­ցախ աշ­խար­հին և ար­ցախ­ցի­նե­րին ան­ձամբ ծա­նո­թա­նա­լու հա­մար:
Մի­ջո­ցառ­մա­նը ներ­կա ՝ ԱՀ կր­թու­թյան, գի­տու­թյան և սպոր­տի նա­խա­րար Նա­րի­նե Ա­ղա­բա­լյա­նը, ե­լույթ ու­նե­նա­լով, նշեց, որ Ար­ցա­խի ժո­ղո­վուր­դը ե­րախ­տա­գի­տու­թյամբ է լց­ված իր ճա­կա­տագ­րով ու ցա­վով տա­ռա­պող և հա­ջո­ղու­թյուն­նե­րով ու­րա­խա­ցող յու­րա­քան­չյուր ազ­գի հան­դեպ: Նա Կո­նոպ­լյո­վի հետ Ար­ցա­խի կա­պը հա­մա­րում է բա­րե­կա­մա­կան, իսկ ար­ցախ­ցի գրող Ա­շոտ Բեգ­լա­րյա­նի հետ ըն­կե­րու­թյու­նը հոգևոր և մշա­կու­թա­յին հիմ­քի վրա ա­ռա­ջա­ցած եղ­բայ­րա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի ամ­րապն­դում եր­կու ազ­գե­րի միջև: Ն. Ա­ղա­բա­լյա­նը ԱՀ Նա­խա­գահ Բ. Սա­հա­կյա­նի ա­նու­նից ՙԵ­րախ­տա­գի­տու­թյուն՚ մե­դալ հանձ­նեց Վ. Կո­նոպ­լյո­վին` հայ-ռու­սա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի ամ­րապ­նդ­ման, Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թյան ճա­նաչ­ման գոր­ծում ակ­տիվ մաս­նակ­ցու­թյան հա­մար:
Մի­ջո­ցառ­ման հա­ջորդ վայ­րը Ստե­փա­նա­կեր­տի Ա. Ղու­լյա­նի ան­վան հ. 2 հիմ­նա­կան դպ­րոցն էր, որ­տեղ ռու­սաց լեզ­վի մե­թոդ­միա­վոր­ման նա­խա­գահ Քրիս­տի­նե Գրի­գո­րյա­նի ղե­կա­վա­րու­թյամբ ա­շա­կերտ­նե­րի ու­ժե­րով ՙԳեր­ված մեր պատ­մու­թյամբ և մշա­կույ­թով՚ խո­րագ­րով դաս-հուշ ներ­կա­յաց­վեց՝ նվիր­ված հայ ժո­ղովր­դի մեծ բա­րե­կամ Կիմ Բակ­շիին, ո­րը երկ­րա­յին կյան­քին հրա­ժեշտ է տվել այս տար­վա մար­տի 5-ին: Մարդ, որն իր կյան­քի 50 տա­րի­նե­րը նվի­րել է Հա­յաս­տա­նին ու հայ ժո­ղովր­դին, նրա պատ­մու­թյան, մշա­կույ­թի, կրո­նի ու­սում­նա­սի­րու­թյա­նը, ստեղ­ծել ֆիլ­մեր, գր­քեր, այդ թվում՝ Ար­ցա­խի մա­սին(ՙԱր­ցա­խի հոգևոր գան­ձե­րը՚): Դա­սին ներ­կա հյու­րե­րի թվում էր ԱՀ նա­խա­գա­հի խոր­հր­դա­կան Գրի­գո­րի Գաբ­րիե­լյան­ցը, ո­րը հու­շի պա­տա­ռիկ ներ­կա­յաց­րեց մեծ մար­դու հետ իր բա­րե­կա­մու­թյու­նից:
ՙՀպար­տա­նում ենք մեր բա­րե­կամ­նե­րով՚ մի­ջո­ցա­ռում­նե­րի շար­քը եզ­րա­փակ­վեց Սա­յաթ-Նո­վա­յի ան­վան ե­րաժշ­տա­կան քո­լե­ջում կազ­մա­կերպ­ված՝ ՙԲար­դու և կե­չու ա­րան­քում՚ խո­րագ­րով գրա­կան-ե­րաժշ­տա­կան ե­րե­կո­յով՝ նվիր­ված ար­ցախ­ցի լրագ­րող, բա­նաս­տեղծ, ՙՎեստ­նիկ՚ հե­ռուս­տած­րագ­րի խմ­բա­գիր Սեյ­րան Կա­րա­պե­տյա­նի ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան գոր­ծու­նեու­թյա­նը: Վեր­ջին եր­կու տա­րում լույս են տե­սել ռու­սա­լե­զու հե­ղի­նա­կի ե­րեք գր­քե­րը, ո­րոն­ցում ամ­փոփ­ված են բա­նաս­տեղ­ծու­թյուն­ներ, ման­րա­պա­տում­ներ, խտաց­ված մտ­քեր: Ե­րե­կոն, ո­րը վա­րում էր վաս­տա­կա­վոր ման­կա­վարժ Վե­րա Խա­չատ­րյա­նը, ան­ցավ ան­բռ­նազ­բոս, հե­ղի­նա­կի և հան­դի­սա­տե­սի հետ ջերմ երկ­խո­սու­թյան մթ­նո­լոր­տում: Լրագ­րող Ս. Կա­րա­պե­տյա­նը նո­րո­վի ներ­կա­յա­ցավ հան­րու­թյա­նը՝ եր­գող, ար­տա­սա­նող, քնա­րա­կան հո­գով:
Ար­ցա­խի գրող­նե­րի միու­թյան ա­նու­նից նրան ԳՄ ան­դա­մու­թյան տոմս հանձ­նեց գր­չըն­կեր Դա­վիթ Մի­քա­յե­լյա­նը: Ե­րե­կո­յին նրա բա­նաս­տեղ­ծու­թյուն­նե­րի ար­տա­սա­նու­թյամբ հան­դես ե­կան հ. 3 դպ­րո­ցի սա­նե­րը: Երգ­չու­հի Սո­ֆի Մել­քու­մյա­նը կա­տա­րեց ռո­մանս­ներ (նվա­գակ­ցող՝ Նա­դեժ­դա Հա­կո­բյան):
Ս. Կա­րա­պե­տյա­նին շնոր­հա­վո­րե­ցին ռու­սա­կան հա­մայն­քի ղե­կա­վար Գա­լի­նա Սո­մո­վան, ո­րը նաև նրան հանձ­նեց խոր­հր­դան­շա­կան հու­շան­վեր՝ ՙՎեստ­նիկ՚-ի հե­ռար­ձակ­ման 10-ա­մյա­կի կա­պակ­ցու­թյամբ, Վ. Կո­նոպ­լյո­վը, Ս. Խա­նյա­նը, գրո­ղի որ­դի Վա­լե­րին՝ իր հե­ղի­նա­կած չա­փա­ծո խոս­քով, ու­րիշ­ներ:
Հան­դի­սա­տես­նե­րից հե­ղի­նա­կի հետ երկ­խո­սու­թյան մեջ մտած­նե­րի թվում ԱՀ Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի նա­խա­գահ Ա­շոտ Ղու­լյա­նի նկա­տառ­մամբ՝ խոր­հր­դա­յին տա­րի­նե­րին Ար­ցա­խը հենց նրա­նով է ա­ռանձ­նա­ցել, որ, են­թարկ­վե­լով ազ­գա­յին ճնշ­ման, կա­րո­ղա­ցել է ոչ միայն պա­հել իր ինք­նու­թյու­նը, այլև ռու­սաց լեզ­վի մի­ջո­ցով հա­ղոր­դակց­վել աշ­խար­հի հետ, և այ­սօր էլ չի շեղ­վում այդ գծից:
Ե­րե­կոն և ՙՀպար­տա­նում ենք մեր բա­րե­կամ­նե­րով՚ մի­ջո­ցա­ռու­մը եզ­րա­փա­կեց այն հա­մա­կար­գող և գլ­խա­վոր կազ­մա­կեր­պիչ, ԱՀ ԿԳՍՆ ռու­սաց լեզ­վի գլ­խա­վոր մաս­նա­գետ Ռու­բեն Օ­սի­պո­վը: ՙԱր­ցախ­ցի­ներս սի­րում և գնա­հա­տում ենք մեր եր­կի­րը, մեր մայր լե­զուն՝ հա­յե­րե­նը, բայց նաև բաց ենք աշ­խար­հի ա­ռաջ, հար­գում և ըն­դու­նում ենք նրանց, ո­րոնք ան­տար­բեր չեն Ար­ցա­խի ճա­կա­տագ­րի հան­դեպ՚-ա­սաց նա, մաս­նա­վո­րա­պես կարևո­րե­լով ռուս ժո­ղովր­դի լա­վա­գույն մտա­վո­րա­կան­նե­րի՝ հա­յե­րի հետ դա­րա­վոր բա­րե­կա­մու­թյան ա­վան­դույթ­ներն այ­սօր շա­րու­նա­կող Վ. Կո­նոպ­լյո­վի ներդ­րու­մը այդ կա­պե­րը ամ­րապն­դե­լու և զար­գաց­նե­լու գոր­ծում: