ԽԱՐԽԼՎԱԾ, ԲԱՅՑ ԿԱՆԳՈՒՆ
Գայանե ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ
Պատերազմի հենց առաջին օրերի գույժերից էր 10-րդ դպրոցի հրետակոծումը՝ ոչ մեկ անգամ։ Երկրորդ մասնաշենքն ավերված է, ընդհանրապես չի օգտագործվում։ Տնօրեն Անահիտ ՀԱԿՈԲՅԱՆԻ համոզմամբ՝ դպրոցը թիրախավորվել է ոչ պատահական. ՙԿարծում եմ, որ դպրոցի վրա այս հարվածները թիրախային էին, քանի որ խորհրդային քարտեզներով այս շենքը զինվորական հավաքատեղի պիտի լիներ։ Ենթադրաբար, թշնամին մտածում էր, որ այստեղ հավաքված զինվորականներ կային՚։
Դպրոցի շենքը կառուցվել է 1982 թվականին, բայցևայնպես, մի քանի անգամ արկակոծված դպրոցի պատերը պինդ են։ Շենքը հիմնանորոգման խիստ կարիք ունի։
ՙՑավոք, պայմանները բարվոք չեն։ Ներկա դրությամբ սկսվել է տանիքի վերանորոգման գործընթացը, բայց խորհրդային ժամանակներից շենքի տանիքին 45 սմ-անոց ասֆալտ կա, որը քանդելու համար հատուկ գործիքներ են պետք, որոնք Ստեփանակերտի քաղաքապետարանը պատվիրել է՚,-իրավիճակը ներկայացնում է տնօրենը։
ՙՆերկայում աշակերտները երկհերթ են հաճախում դպրոց, բայց հիմնանորոգման դեպքում մենք հնարավորություն կունենանք ոչ միայն միահերթ հաճախելու, այլև, անհրաժեշտության դեպքում, տեղավորելու տարհանված աշակերտներին՚,-ընդգծում է տնօրենը։
Դեռևս 2018-ին կազմված և հաստատված էր դպրոցի հիմնանորոգման նախագիծը, որտեղ հաշվի էր առնված նաև ապաստարաններ ունենալը խնդիրը։ Շենքը հիմնանորոգելու համար անհրաժեշտ է 2մլրդ 68 մլն դրամ գումար, որն այս պահի դրությամբ չկա։ Աշխատանքներ են տարվում բարերարներ գտնելու և պետական միջոցներով դպրոցի շենքի նորոգման խնդիրը լուծելու համար։
Ա. Հակոբյանը թվերի հաջորդականությունն է ներկայացնում. ՙ2020-2021 թվականի ուստարվա կեսին վերակառուցվել է դպրոցի ձախ թևի առաջին հարկը՝ Ստեփանակերտի քաղաքապետարանի նախաձեռնությամբ։ Հավաքվել է նախադպրոցական 5 խումբ։ Ներկայում ունենք 19 դասասենյակ, 39 դասարան։ Պարապմունքները երկհերթ են։ Դասերը կազմակերպում ենք ՙլողացող՚ դասացուցակով։ Տարբեր դասարաններ, տարբեր օրեր սկսում են տարբեր ժամերի։
Այս պահի դրությամբ ունենք 1116 աշակերտ։ Թիվը դեռ փոփոխական է։ Այս տարի առաջին դասարանցիները 150 են. 5 դասարան՝ 30-ական երեխայի ընդգրկմամբ։ Մայրաքաղաքի մասշտաբով դա մեծ թիվ է՚։
Դպրոցում հավաքված աշակերտները սպասում են դասարան մտնելու իրենց հերթին։ ՙ Դժվար պայմանները մեզ չեն վախեցնում, կարևորը այստեղ ենք, սովորում ենք։ Պատերազմի ժամանակ շատ ծանր տարա մեր դպրոցի հրետակոծման լուրը, մտածում էի՝ էլ երբեք չեմ գա դպրոց։ Բայց, փառք Աստծո, հիմա այստեղ ենք և շարունակում ենք մեր կրթությունը՚,-իր ապրումներով է կիսվում ու ապագայի հանդեպ հույս հայտնում ութերորդցի Անին։