ՄԵՆՔ՝ ՄԵՆՔ ԵՆՔ, ՄԻԱՍՆԱԿԱՆ ԵՆՔ, ՀԱՄԱԽՄԲՎԱԾ ԵՆՔ ...
Լաուրա ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
Հարցազրույց Համահայկական 7-րդ ամառային խաղերի արցախյան գրասենյակի պատասխանատու Վարդան ԲԱԼԱՅԱՆԻ հետ
- Պարոն Բալայան, ավարտվեցին Համահայկական 7-րդ ամառային խաղերը, որի մեկնարկը տրվեց մայրաքաղաք Ստեփանակերտում։ Դուք եղել եք Համահայկական խաղերի արցախյան գրասենյակի պատասխանատուն, մասնակցել եք Երևանում իր շարունակությունն ստացած խաղերին և փակման հանդիսավոր արարողությանը։ Կխնդրեի ամփոփենք այդ ամբողջը։
-Համահայկական 7-րդ ամառային խաղերն աննախադեպ միջոցառում էր արցախցիներիս համար։ Նման միջոցառումներն, ընդհանրապես, երկու կողմ են ունենում. հիանալով բացման և փակման շքեղ արարողություններով, բուն մրցումների կազմակերպվածությամբ ու հստակությամբ, հանդիսատեսը չի պատկերացնում, որ այդ ամենը հնարավոր է եղել ամիսների համառ ու տքնաջան աշխատանքի շնորհիվ։ Չլիներ խնդրի լիարժեք ըմբռնում և լիարժեք աջակցություն՝ ուղղակի հնարավոր չէր լինի խաղերի կազմակերպումը։ Գաղափարն ստացել է Արցախի իշխանությունների անվերապահ աջակցությունը. Նախագահ Բակո Սահակյանի հանձնարարությամբ ստեղծվել էր կազմկոմիտե, որը գլխավորում էր պետնախարար Գրիգորի Մարտիրոսյանը։ Հսկայական նախապատրաստական աշխատանքներ են իրականացվել, պրոֆեսիոնալներից կազմված մի մեծ խումբ աշխատել է գիշեր ու ցերեկ։ Հարյուրավոր կամավորականներ են ընդգրկվել գործընթացին։ Մեր ցանկությունն ու նպատակն էր, որ հասարակությունը դառնա Համահայկական խաղերի ողջ ընթացքի ոչ միայն դիտորդը, այլ նաև մասնակիցը: Բացի այդ, Համահայկական 7-րդ խաղերն այստեղ կազմակերպելու հիմնական խնդիրներից մեկն էլ այն էր, որ աշխարհի տարբեր ծագերում ապրող մեր հայրենակիցները գան ու տեսնեն իրենց Հայրենիքի մի մասնիկը, մոտիկից ծանոթանան, շփվեն ու հոգու թելերով կապվեն նրա հետ։ Սոցհարցումներով պարզել ենք, որ մասնակիցների շուրջ 94%-ն առաջին անգամ է եղել Արցախում, նրանք հեռակա կարգով լսել էին մեր լեռնաշխարհի մասին, Հայրենիքը սիրել են հեռվից... Բայց, ինչպես ասում են, ուրիշ բան է լսելը, ուրիշ՝ մեկ անգամ աչքով տեսնելը. եկել են, տեսել ու սիրահարվել, ամբողջ հոգով կապվել Արցախին ու այստեղ ապրող մարդկանց։
Այդ օրերին մենք՝ արցախյան գրասենյակի կազմակերպիչներս, Համահայկական խաղերի համաշխարհային կոմիտեի նախագահ Իշխան Զաքարյանի հետ վերահսկել, հետևել ենք մեր հյուրերի, խաղերի մասնակիցների պահվածքին, որպեսզի հանկարծ ինչ-որ խնդիրներ չծագեն: Համահայկական 7-րդ ամառային խաղերին այս տարի մասնակցում էր 5 հազար 244 (5244) մարզիկ՝ աշխարհի 35 երկրների 161 քաղաքներից։ Խաղերի մի քանի մարզաձևեր, ինչպես գիտեք, անցկացվեցին Ստեփանակերտում, Մարտակերտում և Ասկերանում, իսկ հիմնական պայքարը ծավալվեց Երևանում։ Այս տարի Խաղերին մասնակցում էր երեք նոր երկիր՝ Արաբական Միացյալ Էմիրությունները, Իրաքը և Չեխիան։
- Խաղերի փակման արարողությունը Երևանի Ազատության հրապարակում էր։ Ինչպե՞ս անցավ այն, ի՞նչ արդյունքներ գրանցվեցին։
- Քսանամյա վաղեմություն ունեցող խաղերի փակման արարողության ժամանակ մասնակիցներին խոսքով դիմեց Իշխան Զաքարյանը։ Նա շնորհակալություն հայտնեց Համահայկական 7-րդ ամառային խաղերին իրենց աջակցությունը ցուցաբերած բոլոր պետական ու ոչ պետական կառույցներին, մասնակիցներին և մրցավարներին, ինչպես նաև լրագրողներին։ ՙՄիսս համահայկական խաղեր՚ ճանաչվեց Ռուսաստանի վոլեյբոլիստուհի Աննա Թունյանը։ Լավագույն մարզական պատվիրակությունը Ռուսաստանի ընդհանուր թիմն էր: ՙԱրդար խաղի՚ մրցանակը ստացավ բասկետբոլի Հալեպի կանանց թիմը։ Համահայկական խաղերի հայտնություն դարձավ Դուբայի պատվիրակությունը։ ՙԿարգապահության և մարզական ոգու՚ մրցանակն իր հետ տարավ Վիեննայի թիմը։ Համահայկական խաղերի պատմության մեջ առաջին անգամ լավագույն քաղաքներ ճանաչվեցին Էջմիածինը և ավստրալական Սիդնեյը։ Բոլոր մրցանակակիրներն էլ պարգևատրվեցին ՀՀ վարչապետի կողմից։
Հավելեմ, որ այս հսկայական միջոցառումն իրականացվել է միայն ու միայն հովանավորների միջոցով, պետբյուջեից գումար չի հատկացվել։ Բոլոր բարերարներն էլ մեծ հաճույքով են մասնակցել և իրենց ներդրումն ունեցել ազգապահպան նշանակության միջոցառման կայացմանը։ Չեմ կարող թվարկել բոլորի անունները, բայց հավատացնում եմ, որ մարդկանց, գործարարների, մարզաշխարհի ներկայացուցիչների մի մեծ խումբ, առանց որևէ անձնական շահի, արել է ամեն ինչ՝ ընդհանուր վերջնական հաջողության համար։ Մի խոսքով՝ ամեն ինչ արվել է, որ Ստեփանակերտում և Երևանում խաղերն անցնեն բարձր մակարդակով։
- Ի՞նչ նշանակություն ունեցան Խաղերը ինչպես Արցախի, այնպես էլ Հայաստանի և համայն հայության համար։
- Չեմ ուզում բացել բոլոր փակագծերը, բայց վստահ եմ, որ բոլորն են հասկանում, թե ինչ նշանակություն ունի այս խաղերի անցկացումը մեր երկու հայկական պետությունների համար՝ պատմական այս փուլում։ Աշխարհի ավելի քան 35 քաղաքներ ներկայացնող մասնակիցները ոչ միայն մրցապայքարի մեջ մտան տարբեր մարզաձևերում, այլև, միացնելով իրենց ձեռքերը՝ ձևավորեցին միասնություն և համերաշխություն խորհրդանշող համահայկական ամուր բռունցքը։ Խաղերը սպորտի զարգացումը խթանելուց բացի, մեր ֆիզիկական և հոգևոր առողջությունը խթանող միջոցառում են։ Համոզված ենք՝ դրանք հայրենաճանաչության, ինչու չէ՝ նաև հայրենադարձության հզոր ազդակ են դառնալու, Հայրենիքին կապվելու, Հայրենիքը սիրելու և նրան օգտակար լինելու ազդակ։ Եվ միանգամայն ճիշտ է նկատել Համահայկական խաղերի հիմնադիր անդամներից մեկը՝ Ալբեր Բոյաջյանը՝ ընդգծելով, որ նաև սպորտով են միաբանվում Հայաստանը, Արցախը և Սփյուռքը։ Ես համոզված եմ, որ վաղը կամ մյուս օրը, Աստված մի արասցե, եթե Արցախը հայտնվի ծանր իրավիճակում, խաղերին մասնակից երիտասարդների 90%-ն օգնության կհասնի։
- Ինչպիսի՞ն էր Ադրբեջանի արձագանքը համահայկական այս կարևոր միջոցառմանը։
- Ըստ իս՝ այս անգամ կարծես թե հանգիստ են տարել ամեն ինչ։ Համահայկական խաղերը քաղաքական բնույթ չեն կրել, և շատ հնարավոր է, որ հաջորդ խաղերի բացման արարողությունն անցկացվի Մոսկվայում կամ եվրոպական որևէ երկրում, այսինքն` այնտեղ, որտեղ շատ են մեր հայրենակիցները։ Մյուս կողմից էլ, երբ ադրբեջանցիները վայնասուն են բարձրացնում, մեզ մոտ միայն ամրանում է վստահությունը, ավելի ենք համոզվում, որ արդար ենք գործում։ Համահայկական այս խաղերով մենք մեկ անգամ ևս աշխարհին ապացուցեցինք, որ մենք՝ մենք ենք, միասնական ենք, համախմբված ենք՝ անկախ նրանից, թե ո՜վ որտեղ և ո՜ր երկրում է ապրում, ինչ կուսակցության է պատկանում։
Այն ամենաջերմ ու հաճելի տպավորություններն է թողել, շատ վառ ու հիշարժան պահեր է պարգևել մասնակիցներից յուրաքանչյուրին։ Համոզված եմ` 8-րդն ավելի շքեղ ու հզոր է լինելու....