ՁՄԵՐՈՒԿԻ ՄՇԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ՀՈՂԱԳՈՐԾՈՒԹՅԱՆ ԿԱՐԵՎՈՐ ՃՅՈՒՂ
Կարինե ԴԱԴԱՄՅԱՆ
Մարտունու շրջանում այս տարի բավականին ավելացել են ձմերուկի մշակության ցանքատարածքները։
Բորիս Սահակյանը Ստեփանակերտի բնակիչ է։ Մոտ 20 տարի է ընտանիքով զբաղվում են ձմերուկի մշակությամբ։ Մինչև Արցախյան 3-րդ պատերազմը գործունեություն էին ծավալում Ակնայի տարածքում։ Պատերազմից հետո որոշեցին կրկին ձմերուկ աճեցնել՝ վարելահող վարձակալելով Մարտունու քաղաքամերձ տարածքում, որտեղ առկա են նպաստավոր բնակլիմայական պայմանները։
Աշխատանքները սկսել են փետրվար ամսից, սարքել են ջերմոցները, տեղում աճեցրել սածիլները։ Սածիլները տեղադրել են մարտի սկզբին։ Ծախսերն ու աշխատանքը շատ էին, բայց կարևոր էր գործի մեջ մնալ, բնակչությանը սեփական արտադրանք մատուցել, ինչն օգնում է նաև հաղթահարելու հետպատերազմական դեպրեսիան։ Ցանքսը 11հա-ից քիչ ավելի է, որը, կարելի է ասել, կոլեկտիվ փոքրիկ տնտեսություն է՝ բաղկացած 6 հոգուց։
Ակնայի տարածքի համեմատ տարբերությունն այնքան էլ մեծ չէ։ Ակնայի տարածքում մշակելու գործում արդեն հմտացած էին, մինչդեռ այստեղ ժամանակ էր պետք սկսելու և հարմարվելու համար։ Ցանքսի աշխատանքները համեմատաբար ուշ են սկսել, ինչը, բնականաբար, իր ազդեցությունն ունեցել է։
Այս տարվա խնդիրը նրանում է, որ ներդրվեց նոր՝ ոռոգման կաթիլային համակարգ, որին անծանոթ էին, քանի որ նախկինում մշակում էին ակոսային եղանակով։ Բայց սեղմ ժամկետում ամեն ինչ կարգավորվեց։
Ոռոգման աշխատանքները սկսել են սածիլները տեղադրելու ժամանակ՝ գեներատորի օգնությամբ, որի տրամադրման հարցում օգնել է Էկոնոմիկայի և գյուղատնտեսության նախարարությունը։ Կաթիլային ոռոգման համակարգն ավելի հեշտ աշխատանք է ենթադրում։ Աշխատանքներն իրականացրել են սեփական միջոցներով և ուժերով՝ առանց աջակցության։
Ձմերուկի մշակության 10-ամյա փորձ ունեցող Բորիսն աշխատում է հոր հետ, ում փորձը կրկնակի ավելին է։ Բացի 6 սեփականատերերից, մշակման աշխատանքներում ներգրավված է ևս 6 հոգի։ Ասում է՝ տղաներն իրենց ընկերներն են, ովքեր սիրով են օգնում։ Ցավոք, աշխատուժի խնդիր ամենուր կա, իրենք ևս ունեն, բայց տղաների աջակցությամբ աշխատանքները ժամանակին կազմակերպվում են։
Հունիսի 20-ին արդեն առաջին բերքը վաճառքի են հանել։ Ճիշտ է, բերքատվությունը բարձր չէ, բայց արդարացնում է ներդրումները։ Իրացման խնդիր չունեն, ունեն իրենց հիմնական գնորդները, ում հետ աշխատում են տարիներ ի վեր։
Պետական աջակցություն առայժմ չեն ստացել, բայց տվյալները ներկայացված են, խոստացել են։ Ամեն ինչ կատարվում է սեփական միջոցներով։ Հողագործը նշում է՝ պետական աջակցությունը ժամանակին պիտի տրամադրվի։ Եթե չտրամադրվի էլ, միևնույնն է, իրենց ուժերով կշարունակեն կազմակերպել մշակությունը։