Բաքուն անցնում է "Բոլթոնի Պլանին"
Ռուզան ԻՇԽԱՆՅԱՆ
Վաշինգտոնում հունիսի 20-ին համանախագահների մասնակցությամբ Հայաստանի և Ադրբեջանի արտգործնախարարների հանդիպումից հետո Բաքվում գլուխ էին կոտրում ամերիկացի նախկին համանախագահ Ռիչարդ Հագլանդի հայտարարության վրա, ըստ որի՝ ԱՄՆ-ն շտապում է հակամարտությունն ավելի արագ հանգուցալուծել և նպատակ ունի նոր իմպուլս հաղորդել բանակցություններին։ Ադրբեջանում սկսեցին մտածել ՙԲոլթոնի պլանի՚ մասին՝ արևմտյան ուղղությամբ ակտիվացնելով իրենց լոբբիստական աշխատանքը։
Հագլանդի հայտարարությունը պետք է դիտարկվի ադրբեջանա-ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման գործընթացում միջնորդական դեր ստանձնած գերտերությունների աշխարհաքաղաքական շահերի, հետևապես և, նախաձեռնողականության համար նրանց միջև ընթացող պայքարի պրիզմայով։ Արտգործնախարարների հունիսյան հանդիպումից հետո տեղեկատվություն տարածվեց առ այն, որ միջնորդներն առաջարկությունների նոր փաթեթ են ներկայացրել, որոնց վրա հարկ կլինի աշխատել 2-3 ամիս, որից հետո խոսել նույն մակարդակով հերթական հանդիպում անցկացնելու մասին։
Նշված ժամկետի սահմանումը, կարծում ենք, պատահական չէր. այդ ընթացքում համանախագահող պետություններն այլ տարածաշրջաններում պետք է ինչ-որ կերպ որոշարկեն իրենց անելիքները։ Կարևոր իրադարձությունը հունիսի 28-29-ին Ճապոնիայի Օսակա քաղաքում ՙՄեծ քսանյակի՚ (G20) գագաթնաժողովի հարթակներից մեկում Ռուսաստանի Դաշնության և ԱՄՆ-ի նախագահների հանդիպումն էր։ Մամուլի համար արված հայտարարությունում առաջնորդներն ընդգծել են, որ այդ հարաբերությունների բարելավումը կարևոր է ոչ միայն երկու երկրների շահերի, այլև գլոբալ հետաքրքրությունների տեսանկյունից։ Պուտինն ու Թրամփը համաձայնել են շարունակել 21-րդ դարում սպառազինությունների նկատմամբ հսկողության մոդելի շուրջ բանավեճը։ Գլխավոր թեմաներն էին Իրանը, Սիրիան, Վենեսուելան և Ուկրաինան։
Ցանկալի կլիներ, իհարկե, գերտերությունների առաջնորդների ջենտլմենական մի համաձայնություն արձանագրել, բայց, դժբախտաբար, սա այն դեպքը չէ։ Իրական քաղաքականությունը, որպես կանոն, ֆորմալ ձևակերպումներ չի հանդուրժում, ավելի ճիշտ, դրանք լուսանցք մղելու սովորություն ունի։
Օգոստոսի 2-ին ԱՄՆ-ն պաշտոնապես չեղարկեց ԽՍՀՄ-ի հետ 1987թ. դեկտեմբերի 8-ին կնքած ՙՓոքր և միջին հեռահարության հրթիռների ոչնչացման մասին՚ պայմանագիրը։ Ռուսաստանի ԱԳՆ-ն իր հերթին պայմանագրից դուրս գալու մասին հայտարարություն տարածեց՝ ընդգծելով, որ նախաձեռնությունը պատկանում է Վաշինգտոնին։
Նույն օրն արևմտյան աղբյուրներն իրազեկեցին, որ Վաշինգտոնը պատրաստվում է ՌԴ-ի նկատմամբ նոր պատժամիջոցներ սահմանել 2018 թվականին բրիտանական Սոլսբերի քաղաքում ռուս հետախույզ Սերգեյ Սկրիպալի և նրա դստեր նկատմամբ ՙՆովիչոկ՚ քիմիական նյարդապարալիտիկ նյութը կիրառելու համար։ Թրամփի հրամանագիրը ենթադրում է Սոլսբերիի միջադեպի հետ կապված պատժամիջոցների երկրորդ փուլի մեկնարկը։ Վաշինգտոնի կողմից Լոնդոն-Մոսկվա հակասություններին հրատապ բնույթ հաղորդելը չի կարող ինքնանպատակ լինել։ Քաղաքական նպատակահարմարությունը պետք է փնտրել գլոբալ զարգացումների համատեքստում։
Ադրբեջանական քաղաքական շրջանակներում էլ սկսեցին ինտենսիվորեն քննարկել Իրանի շուրջ զարգացումները։ Հուլիսի 30-ին Reuters գործակալությունն իրազեկեց, որ Միացյալ Նահանգները պաշտոնական առաջարկությամբ դիմել է Գերմանիային՝ միանալու հակաիրանական ռազմական առաքելությանը։ Տեղեկատվության հավաստիությունն ընդգծելու համար գործակալությունը վկայակոչել է Բեռլինում ԱՄՆ դեսպանատան ներկայացուցչին։ Փաստորեն, Սպիտակ տունն Իրանի դեմ ձեռնարկած արշավում Ֆրանսիայից և Մեծ Բրիտանիայից բացի նպատակ ունի ստանալ նաև Գերմանիայի աջակցությունը, այսպես ասած, Հորմուզի նեղուցի անվտանգությունն ապահովելու համար։ Բաքվում մտավախություն կա, որ տարածաշրջանի կայունությունը խաթարվելու դեպքում Ադրբեջանը խնդիրներ կունենա ոչ միայն էներգակիրների արտահանման հետ կապված։ Առկա է նաև հումանիտար աղետի բախվելու մտավախությունը. տարածաշրջանում հնարավոր սրացումները կհասցնեն Իրանից մեծ թվով ադրբեջանցիների ներգաղթի։
Իրանի նկատմամբ տարվող ամերիկյան քաղաքականությունը Սպիտակ տան օրակարգում մնում է որպես առաջնահերթություն։ Սա այնքան միանշանակ է, որ Բաքվում իրավիճակից օգուտ քաղելու հաշվարկներ են անում։ Տարակարծությունները, թերևս, ԱՄՆ-Թուրքիա հարաբերությունների շուրջ էին։ Որոշ վերլուծաբանների մոտ ակնկալիք կար, որ ռուսաստանյան C-400 զենիթահրթիռային համակարգերի հարցում Մոսկվա-Անկարա հաջող գործարքը և թուրքական ղեկավարության կողմից Վաշինգտոնի՝ սպառնալիքներով ուղեկցվող հռետորաբանության անտեսումը Մերձավոր Արևելքում կբարձրացնի աշխարհաքաղաքական փոխակերպումների հավանականությունը։ Դոնալդ Թրամփի հայտարարությունը, սակայն, հակառակ արդյունքը տվեց՝ ժխտելով Հյուսիսատլանտյան դաշինքից Թուրքիային վտարելու մասին ենթադրությունները։ ԱՄՆ նախագահը ռուս-թուրքական ռազմական գործարքի ամբողջ մեղքը բարդեց նախկին նախագահ Բարաք Օբամայի վրա, ով, ըստ Թրամփի, ՙՓեթրիոթ՚ համակարգերի ձեռքբերման հարցում չի աջակցել Էրդողանին։
Լրագրողների հարցերին պատասխանելիս Թրամփը հասկացրեց, որ Վաշինգտոնն ու Անկարան ոչ միայն կմնան նույն ռազմական դաշինքում, այլև փոխհարաբերությունները կխորացնեն՝ որպես առևտրային գործընկերներ։ ՙ75 միլիարդը քիչ է, շուտով այն կլինի 100 միլիարդ։ Դուք չեք կարող մարդկանց հետ վարվել այնպես, ինչպես Օբամայի վարչակազմն էր անում՚,-հայտարարել է նախագահը։
Բաց տեքստով այս հայտարարությունն, անշուշտ, սպասվելիք նախագահական ընտրությունների հետ է կապակցվում, հակառակ դեպքում դեմոկրատների կուսակցությունից առաջադրված նախկին նախագահին բացահայտ մեղադրելու կարիքն այդքան չէր զգացվի։ Մանավանդ որ՝ որոշ հրապարակումներում ճշմարտությունից հեռու է որակվում Թրամփի մեղադրանքը, այսինքն՝ սուտ է, որ Օբաման մերժել է Թուրքիային վաճառել ՙՓեթրիոթ՚ հրթիռներ։ Թուրքիան ուղղակի անընդունելի է համարել վաճառքի պայմանները։
Սա նշանակում է, որ ԱՄՆ նախագահն ուղղակիորեն պաշտպանեց Էրդողանին՝ լուսանցք մղելով Թուրքիային պատժելու մասին Կոնգրեսի Ներկայացուցիչների պալատի ընդունած բանաձևը։
Ադրբեջանական դիվանագիտությունն այս ուղղությունում սեփական շահերի առաջմղման նպատակով որոշ ջանքեր գործադրեց։ Օրերս հայտնի դարձավ, որ Թրամփի վարչակազմը, տեղի տալով ադրբեջանական ճնշումներին, կարող է դադարեցնել Արցախում իրականացվող ականազերծման աշխատանքների ֆինանսավորումը։ Ամերիկայի Հայ Դատի հանձնախումբն ահազանգեց այդ մասին, պաշտոնական Ստեփանակերտն էլ հայտարարեց, որ ծրագիրը մարդասիրական է և այդ հարթության մեջ էլ պիտի դիտարկվի։ Չսպասելով վերջնական որոշման կայացմանը, հայ ժողովրդի բարեկամ կոնգրեսականներն այժմ աշխատում են ադրբեջանական ճնշումները չեզոքացնելու և ծրագիրը պահպանելու ուղղությամբ։
Ինչպիսի՞ն էր իրավիճակը հակամարտության գոտում։ Սրացում արձանագրվեց հայ-ադրբեջանական սահմանի հյուսիս-արևելյան հատվածում. ադրբեջանական զինուժն այս անգամ թիրախավորեց Տավուշի մարզի սահմանային գոտին։ Պայմանագրային զինծառայող զոհվեց, ևս երկու հոգի վիրավորվեցին։
Միջազգային պարտավորություններից հետ կանգնելու ավանդական վարքագիծ որդեգրած մեր հարևանը խաղաղ կարգավորման գործընթացի շարունակականության ապահովմամբ երբեք շահագրգռված չի եղել։ Բաքուն ակնհայտորեն փորձում է դիվանագիտական հարթությունում առաջ մղել իր շահերը՝ այս անգամ աջակցություն ակնկալելով Արևմուտքից։ Իլհամ Ալիևը համառորեն չի ուզում ընդունել մի պարզ բան՝ հակամարտությունը կարող է հանգուցալուծվել խաղաղ ճանապարհով, իսկ բանակցությունները պահանջում են լարվածության ռիսկերի նվազեցում և վստահության մթնոլորտի ստեղծում։ Միջնորդների հորդորներին հետևելն ու իրավիճակի ապակայունացմանն ուղղված քայլերից հրաժարվելը, թերևս, ավելի ողջախոհ տարբերակ է։