ԱՌԱՋՆՈՐԴՎԵԼ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅԱՄԲ ԵՎ ՕՐԵՆՔՈՎ
ՙԱԱ՚-ի հարցազրույցը ԱՀ Նախագահի թեկնածու Դավիթ Բաբայանի հետ
- Ինչո՞ւ որոշեցիք առաջադրել Ձեր թեկնածությունը հանրապետության նախագահի պաշտոնի համար անցկացվելիք առաջիկա ընտրություններին։ Երկրի ղեկավարի պաշտո՞նն է գայթակղիչ, թե՞ ժողովրդին ծառայելու ցանկությունն է մեծ...
- Ես հանդիսանում եմ Արցախի պահպանողական կուսակցության ղեկավարը, իսկ քաղաքական ուժը պետք է և պարտավոր է մասնակցել քաղաքական գործընթացներին և քաղաքական պայքարին։ Այս տեսակետից մենք այլընտրանք չունենք, մանավանդ որ հանդիսանում ենք անկախ ուժ և չենք ստեղծվել այս կամ այն քաղաքական գործչի կամ ուժի կողմից՝ նրանց շահերը սպասարկելու համար։
Ինչ վերաբերում է գայթակղությանը, ապա սա արդյունավետ կառավարման համակարգի ամենամեծ խոչընդոտներից մեկն է։ Երբ պաշտոնը դիտարկվում է որպես գայթակղիչ մի բան, այլ ոչ թե ծառայություն և ծանր աշխատանք, ապա այդ պաշտոնը ստանձնողը չի մտածելու և աշխատելու պետության ու ժողովրդի համար, այլ զբաղվելու է իր ՙգայթակղությունները՚ իրականություն դարձնելու գործով։
Չեմ ուզում նաև շահարկել ժողովրդին ծառայելու գաղափարը, որովհետև այն հաճախ է օգտագործվում հատկապես դեմագոգիայով զբաղվող գործիչների կողմից՝ վերոհիշյալ սեփական գայթակղությունները քողարկելու համար։ Ես կարծում եմ, որ ավելի ճիշտ կլինի օգտակար լինել սեփական պետությանը և ժողովրդին, ներդնել գիտելիքներն ու փորձը` պետության շահերի պաշտպանության համար։
- Որո՞նք են Ձեր նախընտրական ծրագրի ամենակարևոր դրույթները։
- Ես՝ որպես նախագահի թեկնածու, և Արցախի պահպանողական կուսակցությունն ունենք միևնույն ծրագիրը։ Այն, իհարկե, բաղկացած է տարբեր մասերից՝ պետականաշինություն, բանակաշինություն, արտաքին քաղաքականություն, սոցիալ-տնտեսական ոլորտ, կրթություն, գիտություն և մշակույթ, բնապահպանություն։
Կարիք չկա ծավալվելու բոլոր կետերի շուրջ, ասեմ միայն, որ մեր կուսակցության քաղաքական փիլիսոփայության հիմքում ընկած է այն գաղափարը, որ մենք պետք է պահպանենք այն լավը, որը կա և համատեղ ուժերով, առանց մեկը մյուսին թշնամանալու, փորձենք շտկել թերացումները, լուծել առկա և առաջացող խնդիրները։ Միայն այսպես մենք կարող ենք արդյունավետորեն դիմակայել տարբեր մարտահրավերների և ապահովել կայուն զարգացում։
- Արցախյան հիմնախնդրի լուծման Ձեր տեսլականը։
- Արցախյան հիմնախնդիրը լուծված է։ Պետք է ուղղակի ապահովել մեր երկրի ու ժողովրդի անվտանգության բարձր մակարդակը, պաշտպանել մեր հայրենիքը և նրա սահմանները։ Սա է հիմա Արցախյան հիմնախնդրի էությունը։
Ի՞նչ է պետք դրա համար։ Հետաքրքիր է՝ շատ քիչ բան, բայց մեծ և նպատակասլաց աշխատանք, որը պետք է իրականացվի ներքին և արտաքին ասպարեզներում։ Ներքինում մենք պետք է ապահովենք սոցիալական արդարությունը, մեր երկրում չպետք է լինեն յուրայիններ և թշնամիներ, մարդիկ, ում ամեն ինչ թույլատրված է և մարդիկ, ովքեր այդ ամենը պետք է հանդուրժեն։ Հենց սա է մեր պետականաշինության համար ամենամեծ մարտահրավերը։ Եթե չապահովվի սոցիալական արդարությունը, էրոզիայի կարող է ենթարկվել անկախ պետության գաղափարը, իսկ սա ավելի մեծ վտանգ է, քան արտաքին ցանկացած սպառնալիք։
Արտաքին քաղաքական ոլորտում անհրաժեշտ է լինելու շարունակել հավասարակշռված աշխարհաքաղաքականության վարումը, խորացնել և ընդլայնել փոխգործակցությունը Ռուսաստանի, ԱՄՆ-ի, Իրանի, Եվրոպայի և այլ երկրների հետ, հատկապես նրանց, որտեղ մենք ունենք հայկական սփյուռք։
- Ըստ Ձեզ՝ Արցախի ներկայիս Սահմանադրությունը փոփոխությունների կարիք ունի՞...
- Այո, ներկայիս Սահմանադրության որոշակի կետեր պետք է ենթարկել փոփոխության, օրինակ, մենք վտանգավոր ենք համարում Նախագահի և Ազգային ժողովի ներկայիս շաղկապումը։ Պետք է նաև վերականգնվի ընտրություններին ընտրողների մասնակցության շեմը։ Նախկին Սահմանադրությունում ընտրությունները կայացած էին համարվում, եթե ընտրություններին մասնակցում էր ընտրողների 25 տոկոսը և ավելին։ Դա թույլ էր տալիս հասարակությանը համեմատաբար հանգիստ մթնոլորտում, երբեմն պասիվ բողոքի միջոցով լուծել քաղաքական հարցեր։ Օրինակ, եթե ինչ-որ մի գյուղում առաջադրվում էր գյուղապետի թեկնածու, որին հասարակությունը չէր ընդունում, մարդիկ կարող էին պարզապես չգնալ ընտրություններին` այսպիսով մերժելով իրենց համար անընդունելի թեկնածուին։
Նոր Սահմանադրությունում այդ շեմը հանված է, և եթե նույնիսկ հասարակության բացարձակ մեծամասնությունը չգնա ընտրության, ապա միայն այդ թեկնածուն իր նեղ շրջապատով կարող է վճռել ընտրության ընթացքը, ընտրվել և ղեկավարել իրեն չընդունող հանրությանը։ Ունենք նաև այլ առաջարկներ, որոնք բարձրաձայնելու ենք, եթե ներկայացված լինենք խորհրդարանում։
- Համոզվա՞ծ եք, որ ընտրվելու դեպքում կկարողանաք կատարել ընտրողներին տված Ձեր խոստումները։
- Այո, համոզված ենք։ Նախ և առաջ, մեր ծրագրում ներկայացված դրույթները, լինելով հավակնոտ, միաժամանակ իրատեսական են։ Անիրատեսական ոչինչ չենք խոստանում:
- Ձեր կարծիքով` ինչպիսի՞ երկիր ենք ունենալու հինգ տարի անց։
- Գիտեք, ես չեմ ուզում պատասխանել այդ հարցին կենացների տեսքով։ Ինչպիսի իշխանություն ձևավորենք մարտի 31-ի ընտրությունների արդյունքում, այնպիսի երկիր կունենանք հինգ տարի անց։ Իշխանությունը դա հասարակության հայելին է և արտացոլում է այն մթնոլորտը, այն գաղափարներն ու սկզբունքները, որով առաջնորդվում է հասարակության մեծամասնությունը։ Հետևաբար, ինչ ցանենք, այն էլ հնձելու և ուտելու ենք։
- Ընտրվելու դեպքում առաջինը ի՞նչ հրամանագիր կուզենայիք ստորագրել։
- Հատուկ հրամանագիր չկա, որ կուզենայի ստորագրել կամ չստորագրել, պետք է առաջնորդվել Սահմանադրությամբ և օրենքներով։ Կձևավորվի կառավարությունը, կնշանակվեն համապատասխան կառույցների ղեկավարները, կիրականացվի ամենօրյա քրտնաջան և բարդ աշխատանք։
- Ընտրողներին, ժողովրդին ուղղված Ձեր խոսքը։
- Կատարեք ճիշտ ընտրություն, կառուցեք ավելի լավ Արցախ։ Յուրաքանչյուրի ձայնը կարող է լինել վճռորոշ։