ԱԼԻԵՎԸ ԽՐՎԵԼ Է

Ռու­սաս­տա­նի ԱԳՆ պաշ­տո­նա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Մա­րիա Զա­խա­րո­վան հայ­տա­րա­րել է, որ Մոսկ­վան պաշտ­պա­նում է կո­րո­նա­վի­րու­սա­յին ի­րա­վի­ճա­կով պայ­մա­նա­վոր­ված՝ ՄԱԿ-ի խոր­հր­դա­ժո­ղով գու­մա­րե­լու մա­սին Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գա­հի նա­խա­ձեռ­նու­թյու­նը։

Մինչ այդ հայտ­նի էր դար­ձել, որ Ա­լիե­ւը սե­փա­կան նա­խա­ձեռ­նու­թյամբ հե­ռա­խո­սազ­րույց է ու­նե­ցել ՄԱԿ-ի գլ­խա­վոր քար­տու­ղար Գու­տե­րե­շի հետ, ո­րի ըն­թաց­քում քն­նարկ­վել են կո­րո­նա­վի­րու­սի դեմ պայ­քա­րի հետ կապ­ված հար­ցեր։ Կո­րո­նա­վի­րու­սի բռնկ­ման ա­ռա­ջին շր­ջա­նում Իլ­համ Ա­լիե­ւը մի քա­նի աղմ­կոտ հայ­տա­րա­րու­թյուն է ա­րել իր երկ­րում ա­ռող­ջա­պա­հա­կան ժա­մա­նա­կա­կից են­թա­կա­ռուց­վածք­նե­րի եւ անհ­րա­ժեշտ բո­լոր մի­ջոց­նե­րի առ­կա­յու­թյան մա­սին եւ սե­փա­կան հան­րու­թյա­նը ներ­շն­չել, որ հա­մա­վա­րա­կը վտանգ չի ներ­կա­յաց­նում Ադր­բե­ջա­նի նման տն­տե­սա­պես ինք­նա­բավ երկ­րի հա­մար։
Վի­ճա­կագ­րա­կան, նույ­նիսկ պաշ­տո­նա­կան եւ, ըստ ա­մե­նայ­նի, խս­տո­րեն վե­րահ­սկ­վող տվյալ­նե­րը, մինչ­դեռ, հա­կա­ռակ պատ­կերն են ար­տա­ցո­լում։ Ըստ ան­կախ աղ­բյուր­նե­րի, միայն Բա­քու քա­ղա­քում կո­րո­նա­վի­րու­սով վա­րակ­ված է ա­վե­լի քան քա­ռա­սուն հա­զար մարդ։ Բաք­վում փաս­տա­ցի ռազ­մա­կան դրու­թյուն է։ Չի գոր­ծում մետ­րո­պո­լի­տե­նը, հան­րա­յին տրանս­պոր­տը վա­ղուց է դա­դա­րեց­րել գոր­ծու­նեու­թյու­նը։ Ադր­բե­ջա­նի մայ­րա­քա­ղա­քի փո­ղոց­նե­րում պա­րե­կու­թյուն են ի­րա­կա­նաց­նում ոչ միայն ոս­տի­կա­նու­թյան, այ­լեւ զին­վո­րա­կան կար­գախմ­բե­րը։ Կա­րան­տի­նա­յին ռե­ժի­մը խախ­տող­նե­րի նկատ­մամբ կի­րառ­վում են վար­չա­կան խիստ տույ­ժեր, ընդ­հուպ մին­չեւ վար­չա­կան կա­լանք։ Դեպ­քեր են ար­ձա­նագր­վել, երբ մարդ­կանց նկատ­մամբ հա­րուց­վել են քրեա­կան գոր­ծեր։
Դա­դա­րեց­ված է տրանս­պոր­տա­յին հա­ղոր­դակ­ցու­թյու­նը Բաք­վի եւ շր­ջան­նե­րի մի­ջեւ։ Փակ են Բա­քու, Սում­գա­յիթ, Գյան­ջա, Եվ­լախ, Լեն­քո­րան, Մա­սա­լի, Գե­րան­բոյ, Գյոյ­գյոլ, Խաչ­մազ, Սիա­զան, Ղու­բա եւ այլ քա­ղաք­ներ ու շր­ջան­ներ։ Ամ­բողջ Ադր­բե­ջա­նը փաս­տա­ցի փակ­ված է տնե­րում եւ բնա­կա­րան­նե­րում։ Մար­դիկ ոս­տի­կա­նու­թյու­նից մեկ-եր­կու ժա­մով տնից դուրս գա­լու հա­մար պետք է հա­տուկ ան­ցա­թուղթ ստա­նան։ Այն, ճիշտ է, ձե­ւա­կերպ­վում է բջ­ջա­յին հե­ռա­խո­սին հա­ղոր­դագ­րու­թյան տես­քով, բայց ան­հար­մա­րու­թյուն­ներն, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, ան­պա­կաս են։ Տե­ղապ­տույ­տի է մատն­վել ա­ռող­ջա­պա­հա­կան հա­մա­կար­գը։ Չկան անհ­րա­ժեշտ սար­քա­վո­րում­ներ եւ ո­րա­կյալ բժիշկ­ներ։ Այս ի­րա­վի­ճա­կում Ադր­բե­ջա­նին օգ­նու­թյան ձեռք են մեկ­նել Թուր­քիան եւ Ռու­սաս­տա­նը՝ Բա­քու գոր­ծու­ղե­լով փոր­ձա­ռու մաս­նա­գետ­նե­րի, ո­րոնք ի­րենց հետ Ադր­բե­ջան են հասց­րել նաեւ նո­րա­գույն սար­քա­վո­րում­ներ։
Հա­մա­վա­րակն, այ­դու­հան­դերձ, ա­վե­լի է տա­րած­վում։ Հի­վանդ­նե­րին մայ­րա­քա­ղա­քից տե­ղա­փո­խում են շր­ջա­նա­յին բուժ­միա­վո­րում­ներ։ Ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րու­թյու­նը ստիպ­ված է խոս­տո­վա­նել, որ տաս­նյակ հա­զա­րա­վոր մար­դիկ տե­ղա­մա­սա­յին պո­լիկ­լի­նա­կա­նե­րի մի­ջո­ցով բու­ժում են ստա­նում տնա­յին պայ­ման­նե­րում։ Սո­ցիա­լա­կան ցան­ցե­րում տե­ղե­կու­թյուն է տա­րած­վել, որ պաշտ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րի հրա­մա­նով Գե­րան­բո­յի եւ Թար­թա­ռի շր­ջան­նե­րում տե­ղա­կայ­ված զո­րա­մա­սե­րում հայ­տա­րար­ված է զո­րա­նո­ցա­յին դրու­թյուն։ Ադր­բե­ջա­նի պաշտ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րու­թյան գլ­խա­վոր ռազ­մաբ­ժշ­կա­կան վար­չու­թյան պե­տը պաշ­տո­նանկ է ար­վել։
Ըստ ա­մե­նայ­նի, դա կապ­ված է բա­նա­կում կո­րո­նա­վի­րու­սի տա­րած­ման հետ, մի փաստ, որ ա­լիե­ւյան քա­րոզ­չու­թյու­նը թաքց­նում է մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյու­նից։ Ե­րե­ւում է, Ադր­բե­ջա­նում հա­մա­վա­րա­կա­յին ի­րա­վի­ճակն ի­րոք հա­տել է կար­միր գի­ծը, եւ Ա­լիե­ւը ստիպ­ված է մի­ջազ­գա­յին օգ­նու­թյուն խնդ­րել։ Ի­րա­վի­ճա­կի նր­բու­թյունն այն է, որ հա­մա­վա­րա­կի տա­րած­ման առ­թիվ ՄԱԿ-ի գլ­խա­վոր քար­տու­ղա­րը հան­դես էր ե­կել հայ­տա­րա­րու­թյամբ եւ աշ­խար­հի բո­լոր հա­կա­մարտ կող­մե­րին կոչ ա­րել խս­տո­րեն պահ­պա­նել զի­նա­դա­դա­րի ռե­ժի­մը, ա­ռի­թը չօգ­տա­գոր­ծել եւ սրա­ցում­ներ թույլ չտալ։ Ա­լիե­ւի ռազ­մա­կան հռե­տո­րա­բա­նու­թյու­նը եւ ՄԱԿ-ից օգ­նու­թյան խնդ­րան­քը, կար­ծես, նույն հար­թու­թյան վրա չեն։ Բայց ե­թե կա ծայ­րա­հեղ անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն, Ա­լիեւն, ինչ­պես տես­նում ենք, ցույց է տա­լիս, թե մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյան հետ հա­մա­քայլ է բո­լոր հար­ցե­րում։
Ի՞նչ ըն­թացք կու­նե­նա կո­րո­նա­վի­րու­սի հար­ցով ՄԱԿ-ի խոր­հր­դա­ժո­ղո­վը։ Հաս­կա­նա­լի է, որ այն կոչ կա­նի պահ­պա­նել կա­յու­նու­թյու­նը, ու­ժե­րը հա­մա­տե­ղել կո­րո­նա­վի­րու­սի դեմ պայ­քա­րում։ Բայց այդ խոր­հր­դա­ժո­ղո­վը կա­րող է նաեւ ուր­վագ­ծել հետ­հա­մա­վա­րա­կա­յին աշ­խար­հի ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թյուն­նե­րը։ Ա­լիե­ւի նա­խա­ձեռ­նո­ղա­կա­նու­թյու­նը կա­րող է նրա հա­մար դի­վա­նա­գի­տա­կան ծու­ղա­կի վե­րած­վել ԼՂ կար­գա­վոր­ման հար­ցում։
Իսկ գու­ցե նա այդ գի­տակց­մա՞մբ է դի­մում ՄԱԿ-ի ա­ջակ­ցու­թյա­նը՝ նպա­տակ ու­նե­նա­լով դեմք փր­կել սե­փա­կան հան­րու­թյան ա­ռաջ։ Ե­թե ամ­բողջ աշ­խարհն է պա­հան­ջում պահ­պա­նել զի­նա­դա­դա­րը, ա­պա ի՞նչ կա­րող է ա­նել Ադր­բե­ջա­նը. մո­տա­վո­րա­պես սա է, կար­ծես, Ա­լիե­ւի ու­ղերձն ադր­բե­ջան­ցի­նե­րին։

;