ԱՐԵՒՄՈՒՏՔԸ, ԿԱՐԾԵՍ, ՙԹՈՒՐՔԱԿԱՆ ԱՇԽԱՐՀԻ՚ ԽԱՅԾԸ ՄԵՐԺԵՑ, Ի՞ՆՉ ԿԱՆԻ ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԸ
Վահրամ ԱԹԱՆԵՍՅԱՆ
Ստամբուլում ավարտվել է թրքախոս երկրների գագաթնաժողովը։ Փաստացի ՙթուրքական աշխարհ՚ -ը նոր իրողություն է։ Գագաթնաժողովին ներկա է գտնվել նաեւ Հունգարիայի վարչապետ Օրբանը, որը նաեւ երկկողմ բանակցություններ է վարել Թուրքիայի նախագահի հետ։ Չնայած կանխատեսումներին՝ Թուրքմենստանը լիիրավ անդամի կարգավիճակից ձեռնպահ է մնացել։
Էրդողանին չի հաջողվել ներգրավել նաեւ Հյուսիսային Կիպրոսի օկուպացիոն ռեժիմին։ Քաղաքական դիտորդները Թուրքմենստանի վերապահությունը դիտարկում են Իրանի եւ Հայաստանի հետ ՙավանդական ջերմ հարաբերություններով, որը պաշտոնական Աշխաբադը գոնե այս փուլում չի պատրաստվում կորցնել՚։ Սա շատ կարեւոր դիտարկում է։
Ամերիկյան Bloomberg-ը ՙթուրքական աշխարհի հավաքչություն՚ է անվանել Էրդողանի նախաձեռնությունը եւ դա պայմանավորել Միջերկրական ծովի արեւելյան հատվածում իրավիճակով։ Թուրքական ՙհամաժողովի՚ նախօրերին հայտնի է դարձել, որ Միացյալ Նահանգները եւ Հունաստանը նոր համաձայնության են եկել, Հունաստանը Թուրքիայի հետ ծովային սահմանին մոտ Ալեքսանդրոպուլոս նավահանգստային քաղաքում նոր ռազմակայան հիմնելու լիազորություն է տվել ԱՄՆ-ին։
Սա ՆԱՏՕ-ի անդամ երկրի հետ նույն դաշինքի մեջ մտնող Հունաստանի երկրորդ ռազմական նախագիծն է։ Անցյալ ամիս Հունաստանը Ֆրանսիայի հետ երեք միլիարդ եվրոյի սպառազինությունների ձեռքբերման պայմանագիր է կնքել։ Փորձագիտական շրջանակներում ՙհիմնավոր տպավորություն՚ կա, որ հույն-ֆրանսիական համագործակցությանը կմիանան նաեւ Եգիպտոսը եւ Իսրայելը։
Այս հնարավոր զարգացումները, երեւում է, լրջորեն անհանգստացնում են Ռուսաստանին։ Ռուսական մամուլի հրապարակումներում անդրադարձ է արվում Լոզանի պայմանագրին, ըստ որի` հույն-թուրքական ծովային սահմանի 30-կիլոմետրանոց հատվածը ՙպետք է մնա ապառազմականացած՚, մինչդեռ հունական Ալեքսանդրապուլոս նավահանգստում ամերիկյան ռազմակայանի ներկայությունը ՙմիտված է Բոսֆոր-Դարդանելի նեղուցների նկատմամբ վերահսկողությանը՚։- Նեղուցների թեման նախանցյալ դարից Ռուսաստանի եւ Արեւմուտքի հարաբերությունների փորձաքարն է եղել։ Ներկայումս Ռուսաստանը դեպի Սիրիա եւ Հյուսիսային Աֆրիկա ռազմական տեղաշարժեր իրականացնում է նաեւ ռազմածովային ուժերի ներգրավմամբ։ Այդ խնդրում ռուս-թուրքական տարաձայնություններ գրեթե չկան։
Թուրքիան շատ նյարդային է արձագանքել նեղուցների մոտ ամերիկյան ռազմակայանի ստեղծմանը։ Հունգարիայի վարչապետի հետ համատեղ մամուլի ասուլիսին Էրդողանը Միացյալ Նահանգներին ակնարկել է, որ վիճելի հարցերը կարող են կարգավորվել թուրք-հունական բանակցություններում։ Հունաստանը, երեւում է, խուսափում է նման բանավեճից, որտեղ Թուրքիան հանդես է գալիս ուժի դիրքերից։ Regnum-ի մեկնաբանը կարծում է, որ ամերիկյան ռազմական ներկայության ծավալումը ՙհիմքեր է ստեղծում, որպեսզի Միջերկրական ծովի արեւելքում հայտնաբերված գազի պաշարների արդյունահանման եւ Եվրոպա տարանցման կոնսորցիում ձեւավորվի՚։
Մեծ է հավանականությունը, որ Միացյալ Նահանգները դա կանի բրիտանական BP կորպորացիայի նախնական ֆինանսավորումներով։
Ըստ էության, գործ ունենք իրավիճակի հետ, երբ մոտակա մեկ-երկու տասնամյակների ընթացքում Եվրոպան կունենա գազի գնման նոր աղբյուր։ Որքանով է մեծ Եվրամիության կախվածությունը ՙԳազպրոմի՚ մարկետինգային քաղաքականությունից՝ վկայում է ներկայիս իրավիճակը։ Պրագմատիկ առումով Միջերկրական ծովի արեւելյան հատվածում գազային կոնսորցիումի ստեղծումը ոչ միայն տնտեսական, այլեւ քաղաքական հարված է Ռուսաստանի շահերին։
Մյուս կողմից, սակայն, Էրդողանի ՙթուրքական աշխարհի հավաքչությունը՚ նույնպես հարված է Ռուսաստանին։ Թուրքիայից բացի այդ կառույցի անդամ բոլոր երկրները՝ Ղազախստանը, Ուզբեկստանը, Ադրբեջանը, Ղրղըզստանը եւ Թուրքմենստանը նախկին խորհրդային հանրապետություններ են, ներկայացնում են Ռուսաստանի համար կենսական կարեւորության տարածաշրջանները՝ Կենտրոնական Ասիան եւ Հարավային Կովկասը։
Մեր նախկին վերլուծություններում ՙթուրքական աշխարհի՚ գործոնը դիտարկվել էր այն կտրվածքով, որ Էրդողանը հայտ է ներկայացնում թե ՜ Արեւմուտքին, թե ՜ Ռուսաստանին։ Արեւմուտքի պարագայում կարելի է զգուշավոր ենթադրություն անել, որ ՙխայծը կուլ չի տվել՚։- Ռուսաստանի դեպքում ընտրությունը բարդ է, որովհետեւ աշխարհաքաղաքական խզումը ՙթուրքական աշխարհին՚ կարող է մղել դեպի Չինաստան՝ թուլացնելով Ռուսաստանի ազդեցությունը նախ Կենտրոնական Ասիայում, ապա եւ՝ Հարավային Կովկասում։
Տեսականորեն, իհարկե, առկա է հնարավորություն, որ Միացյալ Նահանգները եւ Ռուսաստանը կարող են համաձայնության գալ։ Չինաստանի հետագա էքսպանսիան հակասում է ԱՄՆ-ի աշխարհաքաղաքական շահերին, բայց որքանո՞վ է Միացյալ Նահանգներին ձեռնտու, որպեսզի Կենտրոնական Ասիան եւ Հարավային Կովկասը, ինչպես նաեւ՝ Մերձավոր Արեւելքն անցնեն Ռուսաստանի ազդեցության տակ՝ այս հարցի պատասխանը չափազանց դժվար է կանխատեսել։
Առկա եւ ենթադրաբար ձեւավորվող նոր իրողություններն, անկասկած, ազդելու են ԼՂ կարգավորման եւ հայ-ադրբեջանական ՙհաշտեցման՚ գործընթացին։ ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահության ինստիտուտի մանդատի շուրջ արդեն իսկ առկա տարաձայնությունները դա են հուշում։ Ռուսաստանը, ինչպես վկայում են ՌԴ եւ Ֆրանսիայի ԱԳ եւ պաշտպանության նախարարների բանակցություններից հետո արվող հայտարարությունները, չի ողջունում այս փուլում ԼՂ կարգավիճակի հարցով բանակցություններ սկսելու գաղափարը։