ՆՐԱՆՑ ԵՐԱԿՆԵՐՈՒՄ ՀՈՍՈՒՄ Է ՍԻՐՈ... ԱՐՅՈՒՆԸ

Երբ սկսվեց Շարժումը, ընտանիքով տեղափոխվեցին Արթիկ քաղաք: Աշխատել է Երեւանի Մայր Թերեզայի անվան հաշմանդամ երեխաների համար նախատեսված կաթոլիկ մանկատանը: Փոլն ԱՄՆ Կոլորադո նահանգից է: Հայաստանի միսիոներական դպրոցներից մեկում նրանք ծանոթացել են, այնուհետեւ ամուսնացել: Այժմ ունեն երեք երեխա: 

Մի քանի անգամ գալով Արցախ՝ մասնավորապես Քերոլայն Քոքսի անվան վերականգնողական կենտրոն, Փոլի մոտ  հետաքրքրություն առաջացավ Արցախի հանդեպ: ՙՀետաքրքիր է, որ հենց Փոլի մոտ առաջացավ այդ սերը, եւ ոչ թե իմ՚,-կատակում է Լենան: 

Այդ ժամանակից  նրանք տեղափոխվել են Արցախ, հիմնել տնային մանկապարտեզ, իսկ Փոլը սովորել է հայերեն, երգում է Առաքելական եկեղեցու երգչախմբում, դրա հետ մեկտեղ նաեւ անգլերենի անվճար դասեր է տալիս Մ. Մաշտոց Համալսարանում:

Թորն-Քեզայայի ընտանիքն իր առաքելությունը տեսնում է Արցախի ժողովրդին ծառայելու մեջ: Հենց դա է պատճառը, որ այն ամենը, ինչ նրանք անում են, բարեգործական նպատակներ ունի: 

Մանկապարտեզը կամ, ինչպես Լենան է ասում` Երեխաների զարգացման խմբակը, դարձել է այս ընտանիքի ամենակարեւոր հետաքրքրությունը: Երեխաները հաճույքով են գալիս խմբակ, եւ նույնիսկ  ամենաչարաճճիները փոխվում են, դառնում օրինակելի: Երգի, պարի, նկարչության հատուկ մասնագետներ պարբերաբար այցելում են եւ սովորեցնում երեխաներին: 

Նրանց հանդեպ  Լենայի եւ Փոլի վերաբերմունքն առանձնահատուկ է. ՙԱմենակարեւորն այն է, որ սեր  և նվիրվածություն ցուցաբերես երեխայի հանդեպ,-ասում է Լենան,- որովհետեւ ամեն մի երեխա, առանձին վերցրած՝ Աստծո եզակի ստեղծագործությունն է՚:

Ամուսինների  համար սկզբունքային է օբյեկտիվ, անաչառ լինելը երեխաների հանդեպ. եթե այո է, ուրեմն՝ այո է բոլորի համար, եթե ոչ` ուրեմն ոչ է բոլորի համար: 

Լենայի եւ Փոլի նվիրումն Արցախի հանդեպ անգնահատելի է: Նույնիսկ ապրիլյան պատերազմի օրերին նրանք չլքեցին Արցախը: Ավելին` Մարտակերտից փախստական մի  ընտանիքի ամսից ավելի  հյուրընկալեցին իրենց օջախում: 

Այս ընտանիքը  մտադիր  է դեռեւս մնալ Արցախում: ՙԲայց եթե այնպես ստացվի, որ մեկնենք Արցախից, կցանկանայի, որ մանկապարտեզի գործը շարունակվի եւ վստահելի ձեռքերում լինի՚,-ավելացնում է Լենան: 

Գայանե ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ