ԸՆԿԱՆ, ՈՐՊԵՍԶԻ ՄԵՆՔ ԱՊՐԵՆՔ

 Հանդիսավոր արարողությանը ներկա էին Իվանյան համայնքի ղեկավարը, հերոսի հարազատները, հյուրեր։

Գարիկ Գուրգենի Ավանեսյանը ծնվել է 1991 թվականի հուլիսի 20-ին՝ Հադրութի շրջանի Հակակու գյուղում: 2004-ին նրա ծնողները տեղափոխվում և բնակություն են հաստատում  Իվանյան գյուղում, որտեղ էլ Գարիկը շարունակել է ուսումը տեղի միջնակարգ դպրոցում: Ստեփանակերտի Ք. Իվանյանի անվան ռազմամարզական վարժարանն ավարտելուց հետո՝ 2008 թվականին, ընդունվել է ՀՀ ՊՆ Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտը։ 2012թ. ավարտելով ռազմական բուհը՝ նա ստացել է ճարտարագիտության բակալավրի աստիճան՝  ՙԹրթուրավոր և անվավոր ռազմական մեքենաների ճարտարագետ՚ քաղաքացիական և ՙՀամազորային հրամանատար՚  զինվորական մասնագիտությամբ: Ավարտելուց հետո անմիջապես նշանակվել է ԼՂՀ ՊԲ 3-րդ պաշտպանական շրջանի 1-ին հրաձգային գումարտակի նռնականետային դասակի հրամանատար, այնուհետև` նույն գումարտակի 11-րդ վաշտի հրամանատար: 2015թ. դեկտեմբերի 8-ը ճակատագրական եղավ երիտասարդի համար…Անկատար մնացին բազում երազանքներ, վիշտը ծանրացավ հարազատների և սիրած աղջկա սրտում…

Կրթօջախի սաները՝ ուսուցչուհի Անուշ Շամիրյանի գլխավորությամբ, գրական-գեղարվեստական մոնտաժով ներկայացրին հերոսի կյանքը։ 

Ելույթ ունեցողներն ավելի շատ սփոփանքի խոսքեր հնչեցրին՝ ամենից առաջ փորձելով թեթևացնել մոր՝ Մարիետա Ավանեսյանի վիշտը: Հուզված էին բոլորը, կսկիծն ավելի մեծացավ, երբ  ներկաներն ունկնդրեցին հերոսի մոր հեղինակած մենագրությունը: Դա զրույց էր, սրտառուչ զրույց որդու հետ:

Ուսումնական մասի վարիչ Ռոզա Գրիգորյանն իր խոսքում հավաստիացրեց, որ  դպրոցում բարձր հիմքերի վրա է դրված սովորողների ռազմահայրենասիրական դաստիարակությունը։ Ապացույցը՝ օրվա միջոցառումն է և նրա հերոսը՝ Գարիկ Ավանեսյանը։ ՙՆա ընկավ, որպեսզի մենք ապրենք ու պայքարենք մեր վերջնանպատակին հասնելու համար։ Գարիկը պատվով կատարեց իր պարտքը հայրենիքի հանդեպ՚,- ասաց Ռ.Գրիգորյանը:

Այս և նման մտորումներով միջոցառման մասնակիցները քայլեցին դեպի անմահ քաջորդու շիրիմը և ծաղիկներ խոնարհեցին նրա գերեզմանաքարին…

Անուշ ԲԵԳԼԱՐՅԱՆ

 Օնիկ Գրիգորյանի անվան 

դպրոցի ուսուցչուհի