Error
  • JLIB_APPLICATION_ERROR_COMPONENT_NOT_LOADING
  • JLIB_APPLICATION_ERROR_COMPONENT_NOT_LOADING
  • JLIB_APPLICATION_ERROR_COMPONENT_NOT_LOADING
  • Error loading component: com_k2, 1
  • Error loading component: com_k2, 1
  • Error loading component: com_k2, 1
  • Error loading component: com_k2, 1
  • Error loading component: com_k2, 1
  • Error loading component: com_k2, 1
  • Error loading component: com_k2, 1
  • Error loading component: com_k2, 1
  • Error loading component: com_k2, 1

ՀՈՒՅՍԻ, ԼՈՒՅՍԻ ՍՊԱՍՈՒՄՆԵՐՈՎ

Շուտով Ամանոր է. աշխարհի ամենաբարի  տոնը՝ լի ապագայի սպասումներով ու հավատով։ 


 Ամանորին անիրականանալին անգամ կարող է իրականանալ։ 

Սովորաբար ընդունված է Ամանորը դիմավորել ամբողջ ընտանիքով, սեփական հարկի տակ։ Իրականում կան մարդիկ, ովքեր ճակատագրի բերումով հայտնվել են մենության եզրին: Բայց նույնիսկ նման կարգավիճակում հայտնված մարդկանց համար կա լույս թունելի վերջում։ 

Այսօր Ստեփանակերտում գործում է պետական ոչ առևտրային կազմակերպություն, որն իր տանիքի տակ է առել միայնակ տարեցների, հաշմանդամների։  Այն նաև ժամանակավոր կացարան է անօթևանների համար։ 1995 թվականից Ստեփանակերտում գործող տուն-ինտերնատը ղեկավարում է Իրինա Սարգսյանը, ով երկար տարիների աշխատանքային գործունեության ընթացքում ստեղծել է մի յուրահատուկ ընտանիք, որի բնակիչները, արյունակցական կապեր չունենալով հանդերձ, դարձել են միևնույն հարկի տակ ապրող մեկ միասնական ընտանիք։ Ընտանեկան ջերմության ու բարի վերաբերմունքի կարիք ունեցող տուն-ինտերնատի բնակիչների համար տիկին Իրինան դարձել է հարազատ մի անձնավորություն:

Ամենուրեք տիրող նախաամանորյա շունչը ներթափանցել է նաև նրանց մեծ ընտանիքը: 

Ուրախալի է, երբ զգում ես, որ նախատոնական այս օրերին տուն-ինտերնատի յուրաքանչյուր բնակիչ համակված է ամանորյա շնչով, նրանց կարոտով լեցուն սրտում տիրում է ուրախություն։ Մանկությունից եկող ամանորյա հրաշքի մասին երևակայական պատկերները դեռ ապրում են նրանց հոգում։ 

ՙԴժվարին ճանապարհ անցնելով` նրանք չեն հուսահատվել, նրանց աչքերում անկեղծ ուրախություն կա՚,- նշում է տիկին Իրինան: 

 Եվ, իսկապես, նրանց հոգու խորքից եկող ժպիտի մեջ կա և՜ երախտագիտություն, և՜ ներողամտություն։ 

Հայկուշ տատիկն, ով արդեն երեք տարի է, ինչ դարձել է տուն-ինտերնատի ընտանիքի անդամ, խոստովանում է. ՙՄեր տանն այնպես չեմ ապրել, ինչպես այստեղ։ Նոր տարին երբևէ այնպես չեմ դիմավորել, ինչպես վերջին տարիներին այստեղ։ Արժանանում ենք ամենաջերմ ու հոգատար վերաբերմունքի թե՜ տիկին  Իրինայի, թե՜ մյուս բոլոր աշխատակիցների կողմից։ Չի անտեսվում և ոչ մի մանրուք։ Ուշադիր ու նրբանկատ են ցանկացած հարցում՚։ 

Իսկ տիկին Լաուրան ժպիտով շարունակում է. ՙՄեր սիրելի տիկին Սարգսյանը մեզ շատ լավ է նայում։ Բավարարում է մեր պահանջը, կազմակերպում հետաքրքիր առօրյա։ Հաճախ են մեզ այցելում տարբեր երաժշտական համույթներ։ Այս նախատոնական օրերին, բարի ավանդույթի համաձայն, երկրի պետական կառույցների ուշադրությանն ենք արժանանում, ուսանողներն են նաև զանազան նվերներով պարբերաբար մեզ այցելում, շնորհավորում բոլորիս Նոր տարին։  Ոգևորվում ենք, շոյվում՚։ 

Բնակիչների վկայությամբ` տուն-ինտերնատի տոնական միջոցառումները սովորաբար համեմվում են Արմեն պապիկի ուրախ կատարումներով։ 

Ինչ ցանկություն ունեն գալիք տարում հարցին՝ նրանցից յուրաքանչյուրը պատասխանում է գրեթե նույնը՝ երկրին` խաղաղություն, մատաղ սերնդին՝ երջանկություն։

Բարություն, ազնվություն, անմիջականություն, ինչո՞ւ չէ, լավատեսություն` հատկանիշներ, որոնք բնորոշ են տուն-ինտերնատի բնակիչներին։ 

Իսկ թևածող աղավնիները, որոնց խնամում են հենց այս ընտանիքի անդամները, այնտեղ տիրող բարի ու խաղաղ մթնոլորտի խորհրդանիշն են։ 

Լուսինե ՇԱԴՅԱՆ