ՆՈՐ ՂԱԶԱՆՉԻ. ԽՆԴԻՐՆԵՐԻ ԼՈՒԾՈՒՄԸ՝ ԱՌԱՋՆԱՀԵՐԹՈՒԹՅՈՒՆ
Էմմա ԲԱԼԱՅԱՆ
Արցախի բոլոր գյուղերն ունեն գրեթե նույնաբնույթ խնդիրներ, որոնց ՙԱԱ՚-ն պարբերաբար անդրադառնում է: Նոր Ղազանչի համայնքի ղեկավար Թեյմուր Առստամյանից որոշակի տեղեկություններ իմացանք գյուղի ներկա իրավիճակի մասին:
Ի դեպ, գյուղապետ Առստամյանը Արցախյան պատերազմի ժամանակ ՙԽաչեն՚ գումարտակի հրամանատարի տեղակալն էր, 1996 թվականից էլ ղեկավարում է համայնքը: Բուն Ղազանչի գյուղը պատերազմի տարիներին հաճախ էր ձեռքից ձեռք անցնում, և այդ ամենի հետևանքով ավերվել է, ինչի պատճառով Նոր Ղազանչին կառուցվել է նոր տարածքում:
Ըստ Թ. Առստամյանի՝ գյուղը երկու անգամ բռնագաղթի է ենթարկվել, վերաբնակեցվել է 1996թ.՝ մեծապես Թելման Հարությունյանի ջանքերով, ով կարևորում էր հայաբնակ գյուղի առկայությունը սահմանամերձ այդ գոտում և ով 1992-1996թթ. ԼՂՀ պաշտպանության պետական կոմիտեի նախագահի հրամանագրով նշանակվել էր բռնագաղթված Սեյսուլան, Յարմջա, Ղազանչի գյուղերի լիազոր ներկայացուցիչ: Բնականաբար, վերաբնակեցված և 2 անգամ բռնագաղթի ենթարկված գյուղը խնդիրներ շատ ունի:
Գյուղի զարգացումը հնարավոր չէ առանց պետության կողմից նախատեսված ծրագրերի և բարերարների նախաձեռնությունների: Թեյմուր Առստամյանը շատ բարձր է գնահատում Թելման Հարությունյանի ներդրումը հարազատ գյուղի ինչպես վերաբնակեցման պետական ծրագրի իրականացման հարցում, այնպես էլ Սփյուռքի բարեգործներին այդ խնդրին ներգրավելու մեջ, ինչի շնորհիվ կառուցվել են Նոր Ղազանչի և Կիչան գյուղերը, ինչպես և տեղի է ունեցել Նոր Կիլիկիա գյուղի հիմնադրումը, որն այսօր վերաբնակեցված է երիտասարդ ընտանիքներով: Այսօր գյուղի շենացմանը աջակցում է Թելման Հարությունյանի որդին՝ Էդգար Հարությունյանը, ով ներկայում Մարտակերտի շրջվարչակազմի ղեկավարն է: Նա մեծ եռանդով լծված է այդ գործին և անում է հնարավորը, որպեսզի լուծեն Մարտակերտի շրջանի գյուղերի խնդիրները, հատկապես վերաբնակեցվող, որոնք առավելագույնս կարիք ունեն բնակարանաշինության և այլ շինարարական աշխատանքների: ՙՎերջին երկու տարիներին շրջվարչակազմի կողմից շինանյութերի տրամադրումը շատ է օգնել բնակարանաշինության և այլ աշխատանքներ ավարտին հասցնելու գործին: 2018թ. աննախադեպ էր՝ վերանորոգվել է 13 տուն. շինանյութերը տրամադրվել են պետության կողմից, մարդիկ էլ իրենց ուժերով վերանորոգել են տները՝ բարելավելով կենցաղային պայմանները, կառուցելով խոհանոց, բաղնիք, մի խոսքով՝ ձգտելով գյուղում ունենալ քաղաքին բնորոշ կենցաղային պայմաններ՚,-գոհունակությամբ շեշտեց համայնքի ղեկավարը: Գյուղապետի տեղեկատվությամբ՝ Նոր Կիլիկիա թաղամասում կառուցվում է դպրոց, մանկապարտեզ: Գյուղացիները հիմնականում զբաղվում են գյուղատնտեսությամբ և անասնապահությամբ: Երիտասարդները հիմնականում պայմանագրային հիմունքներով ծառայում են բանակում, մի մասն էլ աշխատում է դպրոցում:
88-ին գյուղում բնակվում էր 267 մարդ: Այդ փոքր գյուղը տվել է 38 զոհ: Անշուշտ, 92-ի բռնագրավումից հետո, մի քանի ընտանիք տեղափոխվել է Ռուսաստան: Մնացածը վերադարձել, բնակություն է հաստատել նոր գյուղում: ՙՀուրախությամբ պետք է նշեմ, որ գյուղից հեռացողներ չկան: Քիչ քանակով ներգաղթ է գրանցվում: Գյուղը զարգացող է, ունի նախադպրոցական տարիքի 53 երեխա, սակայն մանկապարտեզ չունի: Պետական ծրագրով նախատեսված է, հուսանք, որ մոտակա տարիներին այն կկառուցվի՚,-ասաց համայնքի ղեկավարը:
Գյուղապետի ներկայացմամբ` վերջին տարիներին, որոշակի վայրիվերումներով, կայունություն է գրանցվում անասնապահության ոլորտում: Այգեգործությունն էլ իրականացվում է տնամերձ տարածքներում: Լուծված են ջրամատակարարման, ոռոգման խնդիրները: Գյուղին օգնում են նաև նախկին բնակիչները, որոնք այժմ ապրում են հիմնականում Ռուսաստանում: Նրանք սերտ կապեր ունեն գյուղի հետ, տեղյակ են խնդիրներին և ձգտում են հնարավորինս օգտակար լինել: Մեկի աջակցությամբ կառուցվել է արարողությունների սրահը, մյուսի ֆինանսավորմամբ` անհայտ կորածների համար կառուցվել է հուշ-աղբյուր: Ճանապարհների բարեկարգման համար կառավարության կողմից տրամադրվել է խորանարդիկ քար. աշխատանքների ֆինանսավորումն էլ իր վրա է վերցրել մեկ այլ նախկին համագյուղացի:
Մի խոսքով՝ գյուղապետը գոհ է խնդիրների լուծման ընթացքից և բնակչությունից, որոնք ամուր կառչած են իրենց հողին և չեն լքում գյուղը: