ԱՐՑԱԽԻ ՅՈՒՐԱՔԱՆՉՅՈՒՐ ԱՆԿՅՈՒՆ ՀԱՅՐԵՆԻՔ Է

Պա­տե­րազ­մից հե­տո, երբ Հադ­րու­թում տուն ու տեղ կորց­րած Վի­տա­լին ըն­տա­նի­քով հայ­տն­վել էր Երևա­նում, ՙՀա­մազ­գա­յին հայ կր­թա­կան և մշա­կու­թա­յին միու­թյան՚ Ար­ցա­խի գրա­սե­նյա­կի նա­խա­ձեռ­նած ծրագ­րով Ար­ցա­խից տե­ղա­փոխ­ված ե­րե­խա­նե­րի հետ սկ­սեց պա­րա­պել մայ­րե­նի լե­զու։ 

ՙՙԴա­սա­վան­դի՜ր, Հա­յաս­տան՚-ի գոր­ծու­նեու­թյա­նը հե­ռա­կա ծա­նոթ էի։ Մտա­ծե­ցի՝ դի­մել ծրագ­րին և վե­րա­դառ­նալ Ար­ցախ։ Իսկ Քերթ հա­մայն­քի ընտ­րու­թյու­նը կա­տա­րեց ՙԴա­սա­վան­դի՜ր, Հա­յաս­տանը՚՚,- պատ­մում է ա­ռաջ­նորդ-ու­սու­ցի­չը։
Այ­սօր ար­դեն Վի­տա­լի Պետ­րո­սյանն ըն­տա­նի­քով ապ­րում և աշ­խա­տում է Քերթ գյու­ղում։ Շա­րու­նա­կում է դա­սա­վան­դել դպ­րո­ցում, ի­րա­կա­նաց­նել մի գոր­ծու­նեու­թյուն, որն ի­րեն և՜ շատ հո­գե­հա­րա­զատ է, և՜ լավ ծա­նոթ։
Գյուղ գոր­ծուղ­վել է ան­ցած տար­վա օ­գոս­տո­սի վեր­ջին՝ որ­պես եր­կա­րօ­րյա­յի ու­սու­ցիչ։ Դա­սա­վան­դում է նաև հա­սա­րա­կա­գի­տու­թյուն։ Աշ­խա­տանքն սկ­սեց ա­շա­կեր­տի ան­ձը ճա­նա­չե­լով, և ՙԴա­սա­վան­դի՜ր, Հա­յաս­տանի՚ փո­խան­ցած հմ­տութjուն­նե­րը շատ օգ­նե­ցին։
ՙԴա­սը վա­րում եմ՝ հիմն­վե­լով ա­շա­կեր­տի անձ­նա­յին հատ­կա­նիշ­նե­րի վրա։ Քա­նի որ ա­շա­կերտ­նե­րը թե­ման ա­վե­լի լավ յու­րաց­նում են տես­նե­լու մի­ջո­ցով՝ ու­շադ­րու­թյուն եմ դարձ­նում դա­սը դի­տո­ղա­կան դարձ­նե­լուն։ Ա­ռանձ­նա­հա­տուկ արժևո­րում եմ ազ­գա­յին գա­ղա­փա­րա­խո­սու­թյամբ դաս­տիա­րա­կու­թյու­նը, հատ­կա­պես, որ հա­սա­րա­կա­գի­տու­թյուն ա­ռար­կան այս ա­ռու­մով լայն հնա­րա­վո­րու­թյուն­ներ է տա­լիս։ Մեծ ու­շադ­րու­թյուն եմ դարձ­նում ա­շա­կերտ­նե­րի վեր­լու­ծա­կան մտա­ծո­ղու­թյան ձևա­վոր­մա­նը և զար­գաց­մա­նը։ Դա­սը վա­րում եմ ինք­նու­րույն ու­սում­նա­ռու­թյան մե­թո­դով։ Սա են­թադ­րում է, որ դա­սի մոտ 40 տո­կոսն ա­շա­կերտն օգ­տա­գոր­ծի նոր ստա­ցած գի­տե­լի­քը փոր­ձար­կե­լով՚,- իր հա­ջո­ղու­թյան փա­կագ­ծերն է բա­ցում և ան­կեղ­ծա­նում Վի­տա­լին։ Ա­շա­կեր­տին դա­սը պատ­մել չի պար­տադ­րում, հին թե­մա­յին անդ­րա­դառ­նում է հար­ցե­րի մի­ջո­ցով՝ կարևո­րե­լով գի­տե­լի­քի գործ­նա­կան կի­րա­ռու­մը։
Բա­ցի դա­սա­վան­դու­մից, գոր­ծու­նեու­թյան հիմ­քում հա­մայն­քա­յին ծրագ­րե­րի ի­րա­գոր­ծումն է։ Ա­շա­կերտ­նե­րի հետ հա­մա­տեղ ի­րա­կա­նաց­րել է ա­շա­կեր­տա­կան ծրա­գիր, ո­րը կյան­քի կոչ­վեց օ­րերս. Քեր­թի դպ­րո­ցում բաց­վեց ՙԳրա­գի­տու­նիկ­ներ՚ ըն­թեր­ցա­սեր­նե­րի ա­կում­բը։
Մինչ այդ կազ­մա­կերպ­վել է դրա­մա­հա­վաք՝ հիմ­նա­կա­նում ժա­մա­նա­կա­կից ար­տա­սահ­մա­նյան և հայ գրա­կա­նու­թյուն ձեռք բե­րե­լու նպա­տա­կով։ Ար­դյուն­քում՝ հո­վա­նա­վոր­նե­րի և ա­ջա­կից­նե­րի օ­ժան­դա­կու­թյամբ ա­կում­բի ըն­թեր­ցա­ցան­կը հա­մալր­վել է մոտ 700 հա­զար դրամ ար­ժո­ղու­թյամբ նոր գրա­կա­նու­թյամբ ու զար­գաց­նող խա­ղե­րով։ Հա­մա­գոր­ծակ­ցում են ՀՀ ՙԶարթ­նիր՚ ՀԿ-ի հետ, ո­րը պար­բե­րա­բար գր­քեր է ու­ղար­կում։ Ա­շա­կերտ­ներն ըն­թեր­ցում են ու­նե­ցած գրա­կա­նու­թյու­նը, կազ­մա­կեր­պում են քն­նար­կում­ներ, մր­ցույթ­ներ, ին­տե­լեկ­տուալ խա­ղեր։ Այս հա­մա­տեքս­տում կարևորն ա­շա­կերտ­նե­րի մոտ գր­քի հան­դեպ սեր ա­ռա­ջաց­նելն է, ին­չը հա­ջող­վում է նրան։
Կազ­մել են նաև հա­մայն­քա­յին զար­գաց­ման ծրա­գիր, որն ա­վար­տա­կան փու­լում է։ Հա­մա­ձայն նա­խագ­ծի՝ պատ­րաստ­վում են հա­ջորդ ու­սում­նա­կան տա­րում հա­մայն­քում կա­ռու­ցել ի­րար կից զբո­սայ­գի ու խա­ղահ­րա­պա­րակ։
ՙՇատ կարևոր է, որ ար­ցախ­ցին մնա Ար­ցա­խում, որ հա­մայն­քա­յին կյան­քը հե­տաքր­քիր դառ­նա, ին­չը կարևոր է հատ­կա­պես պա­տե­րազ­մի ու դրա հետևան­քով ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կում։ Բնա­կա­նա­բար, և՜ զբո­սայ­գու, և՜ խա­ղահ­րա­պա­րա­կի կա­ռու­ցումն ու­նի կր­թա­կան նպա­տակ­ներ։ Զբո­սայ­գու բո­լոր ծա­ռե­րը կրե­լու են Ար­ցա­խյան պա­տե­րազմ­նե­րում զոհ­ված քեր­թե­ցի ա­զա­տա­մար­տիկ­նե­րի ան­վա­նա­կան հու­շա­տախ­տակ­ներ։ Այն նաև բա­ցօ­թյա դա­սա­րան է լի­նե­լու ռազ­մա­հայ­րե­նա­սի­րա­կան դաս­տիա­րա­կու­թյան հա­մար՚,- հե­տա­գա ծրագ­րե­րին անդ­րա­դառ­նա­լով՝ ներ­կա­յաց­նում է Վի­տա­լին։
Ինչ վե­րա­բե­րում է խա­ղահ­րա­պա­րա­կին. լի­նե­լու են ինչ­պես փոք­րե­րի, այն­պես էլ մե­ծե­րի հա­մար նա­խա­տես­ված սար­քա­վո­րում­ներ ու կա­հա­վո­րանք։ Նա­խա­հաշ­վար­կով՝ ծրագ­րի ի­րա­կա­նաց­ման հա­մար անհ­րա­ժեշտ է լի­նե­լու 13-15 մլն դրամ գու­մար։ Նա­խա­տե­սում են հու­նի­սին սկ­սել դրա­մա­հա­վա­քը՝ ընդ­գր­կե­լով հա­մայն­քի պատ­րաս­տա­կամ բնա­կիչ­նե­րին, սփյուռ­քին, ինչ­պես նաև այն մարդ­կանց, ով­քեր այս դժ­վա­րին պայ­ման­նե­րում պատ­րաստ են նման կարևոր նա­խա­ձեռ­նու­թյան ի­րա­կա­նաց­մանն ա­ջակ­ցե­լու։
Ճա­կա­տագ­րի բե­րու­մով Հադ­րու­թից Քերթ հա­սած ու­սու­ցիչ-ա­ռաջ­նոր­դի բազ­մա­բո­վան­դակ ու հե­տաքր­քիր գոր­ծու­նեու­թյու­նը միայն ոգևո­րում է ու վս­տա­հու­թյուն ներ­շն­չում, որ իր սա­նե­րի հետ նա ան­պայ­ման իր նոր բնա­կա­վայ­րին դրա­կան ու գնա­հա­տան­քի ար­ժա­նի զար­գա­ցում­ներ կբե­րի։

Կա­րի­նե ԴԱ­ԴԱ­ՄՅԱՆ